Σάββατο απόγευμα στο Βουκουρέστι. Πάσχα στην Ελλάδα; Όχι φέτος! Αποφασίσαμε φέτος να κάνουμε κάτι διαφορετικό φέτος. Να κάνουμε Ανάσταση εκτός Ελλάδας. Βουκουρέστι βόλεψε, Βουκουρέστι μας πρότειναν, Βουκουρέστι πήγαμε τελικά. Είχαν όλα τον ήχο και την αίσθηση του ελληνικού Πάσχα σε διαφορετική γλώσσα. Ο Επιτάφιος, η Ανάσταση, η κατάνυξη σε ένα Πάσχα που δεν είναι στη γλώσσα σου μέσα […]
Ξύπνησα και έφυγα σαν κλέφτης. Είναι αυτές οι μέρες που δε με αντέχω. Χάνομαι τόσο στις σκέψεις μου, που το μόνο που θέλω είναι να μείνω μόνος μου. Κλείνω το κινητό μου και φεύγω με τη μηχανή κάπου που δεν ξέρω. Ευτυχώς είναι Κυριακή. Κανείς δε θα με ψάξει. Γύρισα αργά το βράδυ σπίτι. Ευτυχώς με ξέρεις. Δε μου […]
Κυριακή μεσημέρι στη Γρανάδα. -Quiero las naranjas rojas! -Τι σημαίνει αυτό αγάπη μου; -Θέλω τα κόκκινα πορτοκάλια! -Σαγκουίνι; -Κόκκινα του πάθος! Εκείνη την ώρα με έπιασε αγκαλιά. Σφιχτά. Δε με ένοιαζε να έχανα την ανάσα μου εκείνη τη στιγμή βλέπωντας τα μάτια του. Η βόλτα μας συνέχισε δοκιμάζοντας «κόκκινα» πορτοκάλια από όλα τα μανάβικα στο […]
Σάββατο βράδυ στο χωριό. Τέσσερις γυναίκες. Το δωμάτιο έχει ένα τραπέζι και τέσσερις καρέκλες, ένα κρεβάτι νοσοκομείου με το μηχανισμό που ανεβαίνει και κατεβαίνει η πλάτη και μια σόμπα. Στον πολλάκις ασβεστωμένο τοίχο είναι κρεμασμένα κάδρα, ένα σε κάθε τοίχο, για να μη δείχνει άσπρος. Δυο από αυτά τα κάδρα είναι λίγο στραβά κρεμασμένα. – […]
Παρασκευή απόγευμα στη Νέα Πεντέλη. Σαν σήμερα. Σαν σήμερα έφυγες. Σαν σήμερα δεν ήρθα να σε χαιρετήσω. Δεν ήρθα από επιλογή. Σαν σήμερα ήταν που όλοι σε χαιρέτησαν, μα εγώ ακόμα δεν μπορώ. Δε σου άρεσε ποτέ το μαύρο χρώμα και έλεγες μόνο ένα λάκκο και λίγο χώμα, τίποτα άλλο. Δε φτάνει αυτό στην εποχή μας. […]
Μεσημέρι Κυριακή στα Πετράλωνα. -Παναγιώτη, θέλεις λίγο καρπούζι ακόμα; -Παππού φούσκωσα! -Λίγη φέτα ακόμα; -Όχι, ευχαριστώ! Παππού, να σε ρωτήσω κάτι; -Ναι παιδί μου! -Τι λέει αυτό που είναι πάνω απο την πόρτα; -Θέλεις να σου τη διαβάσω; -Ναι θέλω! -Αυτή η οικία σήμερον εμού, αύριο ετέρου και ουδέποτε τινός. -Τι σημαίνει αυτό βρε παππού; […]
Πέμπτη απόγευμα στο Άλιμο. Στη δουλειά τα πράγματα είναι δύσκολα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να είμαι σε αυτή την εταιρεία και για ποιο λόγο μπαίνω στη διαδικασία να αγχώνομαι εφόσον κανείς άλλος δε νοιάζεται . Τα πλάνα της εταιρείας και οι στρατηγικές αποφάσεις είναι σαν παγωτό σε χαλασμένο ψυγείο. Λιώνουν και μετά ξανά-παγώνουν, […]
1992 στο Παλαιό Φάληρο. Τμήμα 1ης λυκείου. -κα. Πανταζή παρακαλώ μάθημα! -Κύριε, δεν είμαι διαβασμένη ούτε και σήμερα, θα είμαι όμως αύριο! -Ανεπίδεκτη μαθήσεως ή αλλιώς βλάξ! Μετά από 8 χρόνια στο σαλόνι. Ειδήσεις στη τηλεόραση. ” Η κυρία Πανταζού βραβεύτηκε σήμερα σε μεγαλοπρεπή τελετή για τους κορυφαίους Έλληνες βιολόγους για την ανακάλυψη της… ‘’ […]
Πρωινό Κυριακής στο Μετς. -Μαμά! Θέλω και εγώ γάλα! -Θα σου βάλω αγάπη μου! -Θάλεια, να φας και λίγη μπανάνα που κάνει καλό! λέω ο Λεωνίδας -Μπαμπά δε μου αρέσει η μπανάνα! -Αγάπη μου τι θέλεις να φας; -Μαμά, θέλω να φάω φράουλες! Λέει η Θάλεια -Μόνο φράουλες; λέει ο Λεωνίδας -Μου αρέσουν οι φράουλες! […]
Σάββατο μεσημέρι στη Νέα Ερυθραία. Επέστρεψα και βρήκα το Μιχάλη στο σπίτι. Συγκάτοικος και φίλος. -Νικόλα… -Έφυγε, σωστά; -Ναι, έφυγε… Έτυχε να τη δω στην είσοδο της πολυκατοικίας, καθώς ερχόμουν… Ο Νικόλας πήγαινε μέσα στο δωμάτιο του και στο μπάνιο. -Άφησε όλα τα πράγματα της, όχι πως είχε και πολλά… -Έλα ρε φίλε… 3 μήνες […]
