Μην κουνηθεί κανείς…

Κυριακή μεσημέρι, Λιόσια.

Η αλήθεια είναι ότι δε μου αρέσει το μαγείρεμα, αλλά μια που μετακόμισα σε νέο σπίτι είπα να μαζευτούμε και να μαγειρέψω.

Νέο σπίτι, το λέω και δεν το πιστεύω ούτε εγώ. Είκοσι χρόνια στην ίδια γειτονιά και τώρα στην άλλη άκρη της Αθήνας. Από κέντρο στα Λιόσια. Εκεί μου έτυχε διαθέσιμο σπίτι χωρίς ενοίκιο. Η θεία μου έφυγε για το χωριό και μου το παραχώρησε το σπίτι. Να ‘σαι καλά θεία μου! Ξέρω πως περνάει πολύ καλύτερα στο χωριό, παρά εδώ! Όσο ήταν Αθήνα νομίζω την έβλεπα σπάνια, γιατί έλεγα « Ποιος πάει τώρα στα Λιόσια;». Όμως, τώρα στο χωριό πάω και εγώ πιο συχνά. Έχω μεγάλη αδυναμία στη θεία μου και αυτή σε εμένα βέβαια.

Είχα πάει την Πέμπτη και είχα πάρει όλα τα υλικά για το μενού που ετοίμασα. Νιώθω πολύ περήφανη για εμένα που έφτιαξα και μενού τρομάρα μου! Πρώτο πιάτο έφτιαξα, μια σούπα βελουτέ από γλυκοπατάτα, δεύτερο πιάτο κοτόπουλο με πατάτες ala gourmet με μέλι, μουστάρδα και πορτοκάλι. Ούτε εγώ δεν περίμενα ότι θα γινόταν τόσο νόστιμο. Μοσχοβόλησε το σπίτι. Μου θύμισε αυτές τις Κυριακές που, ερχόταν η θεία μου στο σπίτι από το πρωί και μαγείρευε με τη μαμά μου, ενώ εγώ με τον μπαμπά μου παίζαμε χαρτιά μέχρι να φάμε. Θα μαρτυρήσω ότι όλο και κάτι τσιμπολογούσαμε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.

– Για δοκίμασε Γιάννη  μου να δούμε αν βγήκε καλό, έλεγε η μαμά μου.

Μαζί με τον μπαμπά μου τσιμπολογούσα και εγώ κατιτίς. Ωραίες αυτές οι Κυριακές. Σαν και αυτή μοιάζει και τούτη που μαγειρεύω εγώ για τους φίλους μου. Μετά το πρώτο πιάτο, το δεύτερο με τα συνοδευτικά τυράκια, σαλαμάκια, σαλάτες, έφτιαξα ένα γρήγορο και εύκολο γλυκό – για να προλάβω κυρίως τους χρόνους και να φάμε στην ώρα μας. Το γλυκό είχε τέσσερα υλικά,  γιαούρτι, μπισκότα, ζαχαρούχο γάλα και μια μαρμελάδα βύσσινο από ένα μαγαζί στη γειτονιά που φτιάχνει σπιτικά γλυκά! Τέλειο έγινε!Το έβαλα στη φόρμα του για να μπει στο ψυγείο και μέχρι να ψηθεί το κοτόπουλο, καθάρισα τη λεκάνη προετοιμασίας με το κουτάλι για να μη μείνει ίχνος γεύσης στη λεκάνη, αλλά και να πλυθεί εύκολα. Ψέμα! Ήθελα να το φάω όλο! Ήταν όλα έτοιμα, φαγητά, γλυκό και έμενε το τραπέζι. Άσπρο vintage τραπεζομάντηλο της θείας με κόκκινες χαρτοπετσέτες , τα καλά πιάτα και ποτήρια της θείας  από τη βιτρίνα και κεριά στη μέση. Όλα έτοιμα!

Πήγε δύο και ούτε το κατάλαβα. Ήρθε ο Νίκος με τη Χρύσα, μετά ο Γιώργος με το Μάνο και στο τέλος η Λένια, η οποία αργεί πάντα. Ήπιαμε στην αρχή λίγο κρασάκι έχοντας ως μεζέ ή τσιμπολογώντας μια πίτα της μαμάς- ευγενική χορηγία για το τραπέζι.

-Λουΐζα, πόσα πράγματα έφτιαξες; έξι νοματαίοι είμαστε!

-Και αύριο τι θα φάτε; Έχω πάρει ταπεράκια για να φάτε και αύριο!

Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι, σαν οικογένεια. Νιώθω ότι είναι οικογένεια μου, όχι μόνο επειδή τους γνωρίζω από παιδί αλλά γιατί τίποτα δεν έχει αλλάξει από την πρώτη μέρα που είπαμε στο δημοτικό « θέλεις να γίνουμε φίλοι;» μέχρι σήμερα που έχουν μεσολαβήσει είκοσι και κάτι χρόνια.  Φάγαμε, ήπιαμε γελάσαμε πολύ , τους άρεσε πολύ το γλυκό και δεν έμεινε κομμάτι ούτε για δείγμα. Η ώρα ήταν κιόλας δέκα και είπαμε να το διαλύσουμε σιγά σιγά, γιατί αύριο όλοι μας είχαμε πρωινό ξύπνημα.

-Λοιπόν, παιδιά έβαλα όλα τα φαγητά σε ταπεράκια και είναι δύο για τον καθένα.

-Όταν λέω εγώ ότι έφτιαξες φαγητό για λόχο και όχι για έξι άτομα με λες τρελή! Λέει η Λένια

-Τέλεια! Φάγαμε, ήπιαμε, αλλά λέω να παίξουμε και ένα παιχνίδι! Λέει ο Νίκος

-Δηλαδή; Ρωτάει ο Γιώργος.

-Τι σκαρφίστηκες πάλι βρε παιδί μου; Λέει η Χρύσα.

-Ο Μάνος μόνο κατάλαβε! Λέει ο Νίκος.

-Θα ανακατέψουμε τα ταπεράκια και θα πάρει ο καθένας ό,τι του τύχει. Λέει ο Μάνος.

-Θα το αφήσουμε στην τύχη για να δούμε αν θα τύχει στον καθένα μας αυτό που θέλει! Λέει ο Νίκος.

-Έγινε! Η οικοδέσποινα συμφωνεί, αλλά θα τα ανοίξουμε πριν φύγετε για να δούμε αν ο καθένα πήρε αυτό που ήθελε!

Ξεκινάει ο Νίκος με τη Χρύσα. Πήραν τις πατάτες και λίγο κοτόπουλο με πίτα. Ανοίγει ο Γιώργος τα δικά του, σαλάτα και πίτα. Εξάλλου είναι και σε δίαιτα, τώρα μια χαρά για να τη συνεχίσει από αύριο. Ανοίγει ο Μάνος, κοτόπουλο με πατάτες και τυροσαλαμάκια που τα θέλει για το απογευματινό του κολατσιό. Ανοίγει και η Λένια :

-Μην κουνηθεί κανείς, μου έτυχε το τουρσί! Εγώ πίτα ήθελα! Λέει η Λένια

Η Λένια είχε δύο ταπεράκια, το ένα ήταν σαλάτα και το άλλο τουρσί από τα ορεκτικά. Σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελε. Γελάσαμε με την καρδία μας, έγινε και μια ανταλλαγή με λίγη πίτα για να έχει και η Λένια κάτι που ήθελε.

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Ατάκα από Νίκο Πιερράκο!:)