Τρίτη βράδυ στο Κηφισιά.
-Ρε δεν είμαι καλά…δεν την παλεύω…
-Ρε Ηλία, φάση είναι…
-Φάση λέω ότι είναι τα τελευταία 2 χρόνια… Η Βιολέτα μου είπε να πάω σε ψυχολόγο…
-Ρε ξεκόλλα, δεν έχεις κάτι… Φάση είναι…
-Μετά που πέθανε η μάνα μου σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου… Τίποτα δεν απολαμβάνω… Εκνευρίζομαι με το παραμικρό… Τα παιδιά μου σπάνε τα νεύρα και η Βιολέτα ξέρω ότι δε μιλάει για να μην πιέσει την κατάσταση μου…Πόσο θα αντέξει και αυτή όμως…
-Ρε σαν γκόμενα κάνεις…
-Ρε σου λέω δεν είμαι καλά… Ειδικά τον τελευταίο καιρό είμαι χάλια… Σου λέω η Βιολέτα που με ζει κάθε μέρα, δε βγάζει άχνα και όλο με το καλό και όλο με αγάπη και … Εγώ φέρομαι σαν μαλάκας… Προχτές που τσακωθήκαμε, εγώ φώναζα σαν τρελός, αυτή μιλιά δεν έβγαλε… Μόνο έκλαιγε… Μου είπε « Πήγαινε σε ψυχολόγο» και κλείστηκε στο μπάνιο. Ευτυχώς τα παιδιά έλειπαν στον αδερφό μου.
-Ηλία, έτσι είναι ζωή έχει φάσεις και ανάλογα τις περνάμε…
-Το θέμα είναι ότι η ζωή περνάει και εγώ καλά δεν είμαι…
-Θα είσαι ρε μαλάκα, φάση είναι…
-Πόσο ακόμα ρε… δεν
-Όλοι μας το έχουμε περάσει!
-Εσύ μια χαρά φαίνεσαι!
-Καλά, ξεχνάς τι πέρασα και εγώ πέρυσι με τη Μίνα και τα παιδιά; Νοσοκομεία, αγωνία, να μην ξέρω αν θα πάθει κάτι το παιδί, να παίζω θέατρο για να μην καταλάβουν τα υπόλοιπα παιδιά κάτι, η Μίνα να καταρρέει και να μην μπορώ να κάνω τίποτα … Θυμάσαι; Ακραίες καταστάσεις που σε φέρνουν στα όρια σου.
-Έχεις δίκιο ρε φίλε…
-Η ζωή αρχίζει εκεί που οι περισσότεροι νομίζουν ότι είναι στα άκρα.
-Ναι ρε φίλε δίκιο έχεις…Φάση είναι θα περάσει!
-Πάμε να πιούμε ένα ποτό;
-Ναι πάμε, να βγούμε λίγο από το σπίτι!
-Φάση είναι θα περάσει!
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Χρήστο Στεργίου!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι