Τετάρτη βράδυ στην Αττική.
-Δεν αντέχω άλλο να το συζητάμε…Βαρέθηκα να αναλύω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια…Δε με καταλαβαίνεις…Δεν μπορώ να σε καταλάβω, γιατί δεν το λήγουμε να πάει ο καθένας σπίτι του και να βρει ο καθένας το δρόμο του όπως αυτός επιθυμεί…Δεν πάει ρε παιδί μου…Δεν τραβάει το μεταξύ μας…Ας το παραδεχτούμε…Ας το αφήσουμε στην άκρη και ο καθένας σπίτι του με τη ζωή που θέλει και αγαπά να έχει!
-Πάλι υπεκφεύγεις!
-Βαρέθηκα να αναλύουμε 3 ώρες τώρα ξανά τα ίδια και τα ίδια χωρίς λόγο…Κουράστηκα…
-Δε θέλεις να βρούμε μια άκρη;
-Τι άκρη να βρούμε;Σου εξηγώ και δεν καταλαβαίνεις…Μου εξηγείς και εσύ και δεν μπορώ να το καταλάβω… Δε μου φαίνονται λογικά όσα μου λες και σίγουρα δεν μου ταιριάζουν αυτές σου οι αντιδράσεις σε πράγματα που σου έχω πει ότι με ενοχλούν…Εσύ δεν καταλαβαίνεις και σου φαίνονται παράλογα όσα εμένα με ενοχλούν… Τι άλλο να κάνω; Τι άλλο να πω;
-Μπορούμε να το συζητήσουμε και θα δεις ότι έχω δίκιο!
-Αν σου πω ότι έχεις δίκιο και ότι θα ήθελα να φύγεις από το σπίτι μου θα ήσουν ικανοποιημένος;
-Ικανοποιημένος; Αυτό νομίζεις ότι θέλω;
-Δεν ξέρω τι θέλεις! Κουράστηκα να συζητάμε και χαραμίζω το χρόνο μου για να μην καταλήγουμε πουθενά! Ας το αφήσουμε…Δεν τραβάει…Το βλέπω το βλέπεις…
-Πάλι υπεκφεύγεις!
-Ναι υπεκφεύγω…Δε θέλω να το συζητήσουμε άλλο και θέλω να με αφήσεις ήσυχη!
Βάζει το μπουφάν του, παίρνει τα πράγματα του και πηγαίνει προς την πόρτα.
-Δεν είσαι το πιο κοφτερό μαχαίρι στο συρτάρι μου.
-Δεν θέλω να γίνω.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Γιάννη!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]