Παρασκευή μεσάνυχτα, Αναφιώτικα.
-Ήξερα ότι θα ήσουν εδώ.
-Πάντα ξέρεις που είμαι και πως είμαι.
-Πάντα.
-Γιατί ήρθες;
-Γιατί ήθελα να σε δω.
-Εμένα με ρώτησες;
-Ήθελες να έρθω.
-Ήθελα.
Σιωπή.
-Πάντα εδώ έρχεσαι.
-Πάντα, και στα όμορφα και στα άσχημα.
-«Από ψηλά, όλα φαίνονται πιο μικρά » , έτσι δε λες;
-Ναι και έτσι είναι.
-Έτσι είναι.
-Εσύ γιατί ήρθες;
-Γιατί ήθελες να έρθω.
-Ήθελα… λαχτάρα να σε δω.
-Και εγώ το ίδιο.
-Και με μια λαχτάρα, ένας κρυφός πόθος γεννιέται.
-Πόθος που θέλει να φανερωθεί και τα μάτια σου θέλει να δει.
-Εδώ είναι τα μάτια μου.
-Χάνομαι μέσα τους. Διασαλεύεται το μέσα μου.
-Και το δικό μου, το ξέρεις.
-Όλα άνω κάτω, μόνο με ένα βλέμμα σου .
-Κοίτα με, είμαι εδώ.
-Εδώ είσαι μα αύριο φεύγεις και δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις.
-Θα γυρίσω. Τρεις μήνες και θα γυρίσω.
-Ραντεβού εδώ;
-Εδώ. Πάντα.
Σιωπή. Η ανατολή ήταν λύτρωση εκείνο το πρωινό.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από την Ελεάνα Καταζουλίνη!:)
