Και με μια λαχτάρα…

Παρασκευή μεσάνυχτα, Αναφιώτικα.

-Ήξερα ότι θα ήσουν εδώ.

-Πάντα ξέρεις που είμαι και πως είμαι.

-Πάντα.

-Γιατί ήρθες;

-Γιατί ήθελα να σε δω.

-Εμένα με ρώτησες;

-Ήθελες να έρθω.

-Ήθελα.

Σιωπή.

-Πάντα εδώ έρχεσαι.

-Πάντα, και στα όμορφα και στα άσχημα.

-«Από ψηλά, όλα φαίνονται πιο μικρά » , έτσι δε λες;

-Ναι και έτσι είναι.

-Έτσι είναι.

-Εσύ γιατί ήρθες;

-Γιατί ήθελες να έρθω.

-Ήθελα… λαχτάρα να σε δω.

-Και εγώ το ίδιο.

-Και με μια λαχτάρα, ένας κρυφός πόθος γεννιέται.

-Πόθος που θέλει να φανερωθεί και τα μάτια σου  θέλει να δει.

-Εδώ είναι τα μάτια μου.

-Χάνομαι μέσα τους. Διασαλεύεται το μέσα μου.

-Και το δικό μου, το ξέρεις.

-Όλα άνω κάτω, μόνο με ένα βλέμμα σου .

-Κοίτα με, είμαι εδώ.

-Εδώ είσαι μα αύριο φεύγεις και δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις.

-Θα γυρίσω. Τρεις μήνες και θα γυρίσω.

-Ραντεβού εδώ;

-Εδώ. Πάντα.

Σιωπή. Η ανατολή ήταν λύτρωση εκείνο το πρωινό.

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Ατάκα από την Ελεάνα Καταζουλίνη!:)

About the author: Maria

Σχόλια;

Το e-mail σας δεν θα δημοσιευθεί.