‘Ήταν Παρασκευή βράδυ. Κάθε Παρασκευή πας στο στέκι σου στο μπαράκι πίσω από το Μέγαρο Μουσικής. Κάθε Παρασκευή σε βλέπω, κάθε Παρασκευή δε σου μιλάω. Ήταν εκείνη η Παρασκευή. Μπήκα στο μπαρ καθόσουν στη σκισμένη πράσινη πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο και κοιτούσες έξω. Στο τραπέζι πάνω καιγόταν ένα τσιγάρο που από την ώρα που το άναψες δεν το άγγιξες ξανά, σου άρεσε να το βλέπεις να καίγεται. Η αγαπημένη σου μπύρα δίπλα στο τσιγάρο. Άδειασε το δεύτερο μπουκάλι και πήρες μια μπύρα ακόμα. Δεν πήρα τα μάτια μου από πάνω σου. Δε με κοίταξες ούτε μια στιγμή. Αποφάσισα να φύγω, φεύγοντας έβαλα στο άδειο μπουκάλι ένα χαρτάκι.
«Κινδυνεύω. Έλα να με σώσεις, θα είμαι σε ένα τέταρτο κάτω από άγαλμα της Ελευθέριας»
Πήγα. Ήρθες. Με αναγνώρισες και με φίλησες.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria