Κυριακή μεσημέρι στη Πάτρα.
-Ρε παιδιά, πόσα χρόνια ερχόμαστε σε αυτό το καφέ;
-Ρε αλήθεια δε θυμάμαι…
-Παίζει να ήταν η πρώτη φορά που βγήκα «μόνος» για καφέ!
-Ρε αλήθεια τώρα; Ερχόμαστε πάντα δηλαδή εδώ;
-Nαι σου λέω!
-Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που είπα στη μάνα μου «Μάνα, μετά την παρέλαση θα πάμε με τα παιδιά για καφέ!»
-Και είπε ναι με τη μια;
-Όχι ρε! Άρχισαν οι ερωτήσεις φουλ! « Ποιοι θα είστε; Οι γονείς του Κώστα και του Νίκου συμφώνησαν; Θα πάρω τηλέφωνο τους γονείς τους να ξέρεις! Μη μου λες ψέματα!»
-Εννοείται! Νομίζω και η δικιά μου τα ίδια έλεγε!
-Και εμένα ρε …Ευτυχώς πετάχτηκε εμένα ο πατέρας μου από το σαλόνι και είπε « Το παιδί θα πάει για καφέ με τους φίλους τους μετά την παρέλαση!» , τον είχα δασκαλέψει βέβαια!
Γελάνε.
-Κυριολεκτικάτο έχουμε χτίσει το καφέ! Πόσες ανακαινίσεις έχουμε ζήσει, ευτυχώς το όνομα μένει το ίδιο.
«Ρόδον»
Λένε όλοι μαζί με μια φωνή. Γελάνε.
-Μου φαίνεται τόσο μακριά η «πρώτη φορά καφέ» στο τότε…
-Είναι μακριά, αλλά τα θυμάσαι όλα, τι είπε η μάνα σου, τι είπε ο πατέρας σου, πως ήταν που βγήκες πρώτη φορά χωρίς τους γονείς…
-Ναι ρε όλα… Πες και άλλα να τα μπήξουμε…κλαψ κλαψ!
-Άντε ρε βλάκα!
-Ρε πως περνάει έτσι η ζωή…
-Ρε πόσο έχουμε μεγαλώσει;
-Ρε πάτε καλά;
-Τι σας έχει πιάσει και αρχίσατε τα φιλοσοφικά;
-Τι είναι ζωή; Τι είναι ο θάνατος; Γιατί ζώ; Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής. Κλαψ κλαψ!
-Ρε μη κοροϊδεύεις!
-Ρε πας καλά που θα αναλύσουμε το νόημα της ζωής εδώ;
-Γιατί να μην;
-Γιατί έτσι…Μαλα….
-Άντε ρε! Ξεκόλλα! Πες τι έγινε με την Ανθή! Αυτό είναι το νόημα της ζωής!
-Ναι ρε, αυτό είναι να είμαστε καλά και να περνάμε καλά!
-Άλλα λόγια να… αγαπιόμαστε!
-Να αγαπιόμαστε μάλιστα!
-Ρε βγήκαμε για ποτό με την Ανθή χτες το βράδυ και ήταν όλα μαγικά! Μου αρέσει ρε, μου αρέσει πολύ!
-Μπράβο ρε μαλάκα! Μπράβο ρε!
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Πανάγος Σπυρόπουλος!:)
