Παρασκευή απόγευμα στην Ηλιούπολη.
Είμαστε φοιτητές και μπορεί όλες οι μέρες να είναι ίδιες. Όμως, η Παρασκευή έχει άλλη αίγλη ως μέρα. Ξέρεις ότι έρχεται σαββατοκύριακο κι ενώ όλη την εβδομάδα μπορείς να κάνεις ότι και το σαββατοκύριακο είναι ξεχωριστό συναίσθημα. Παρασκευή, λοιπόν, είπαμε, να πάμε στον Άκη στο Μοσχάτο. Θα έλειπαν οι γονείς του και θα είχαμε όλο το σπίτι για πάρτη μας και σκ. Για πάρτη μας. Έτσι, μας ήρθε η ιδέα να πούμε σε δύο ακόμα φίλους και να κάνουμε ένα μικρό πάρτι για εμάς Παραγγείλαμε πίτσες και αρχίσαμε τις «ψαχτικιές» στο YouTube. Η ώρα ήταν πέντε το απόγευμα. Ξεκινήσαμε από μουσικές που ακούγαμε στο δημοτικό και φτάσαμε μέχρι τώρα.
Η ώρα πέρασε και δεν το καταλάβαμε. Λίγο το ποτό, λίγο το κέφι φωνάζαμε, χορεύαμε και είχε πάει 11:00. Χτυπάει το κουδούνι. Ο Άκης πάει να ανοίξει.
-Άκη παιδί μου! Δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας, αλλά σε παρακαλώ χαμηλώστε τη μουσική.
-Εντάξει κ. Κώστα και συγνώμη για την ενόχληση.
Τα δύο πρώτα τραγούδια μπήκαν χαμηλά και ξεκινήσαμε ξανά στον ίδιο ρυθμό. 11:20 χτυπάει ξανά το κουδούνι.
-Άκη παιδί μου! Δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας, αλλά σε παρακαλώ χαμηλώστε τη μουσική.
-Εντάξει κ. Κώστα και συγνώμη για την ενόχληση.
-Εντάξει είπες και την προηγούμενη φορά αλλά….
-Εντάξει κ. Κώστα!
Βάζουμε ξανά 3 τρία τραγούδια χαμηλόφωνα και συνεχίζουμε στον ίδιο ρυθμό. δώδεκα παρά δέκα χτυπάει το κουδούνι. Ο Άκης πάει να ανοίξει.
-Άκη παιδί μου! Σε δέκα λεπτά είναι ώρα κοινής ησυχίας σε παρακαλώ χαμηλώστε τη μουσική.
-Εντάξει κ. Κώστα και συγνώμη για την ενόχληση.
-Εντάξει είπες και την προηγούμενη φορά αλλά….
-Εντάξει κ. Κώστα!
Βάζουμε ξανά δύο τραγούδια χαμηλόφωνα και συνεχίζουμε στον ίδιο ρυθμό. Δώδεκα και πέντε.
-Άκη, ψάχνω να βρω ένα τραγούδι στο Υou Τube, αλλά είναι τόσο ψαγμένο που δεν υπάρχει.
Σιωπή.
Χτυπάει το κουδούνι.
-Άκη παιδί μου είναι 12:05 ήρθα να σας πως ότι είναι ώρα κοινής ησυχίας, αλλά ευτυχώς κλείσατε μόνοι σας τη μουσική. Μπράβο σας.
-Ευχαριστούμε κ. Κώστα Καληνύχτα.
-Καληνύχτα παιδί μου.
Βάλαμε τα γέλια χαμηλόφωνα, κλείσαμε τη μουσική, κλείσαμε τα φώτα και πήγαμε για ύπνο.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από τον Σωτήρη!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Είναι Κυριακή και σήμερα γίνομαι νονά. Είναι λίγο μεγάλη η βαφτιστήρα μου, αλλά πέντε χρόνια με τους κουμπάρους προτιμούσαμε να κανονίζουμε διακοπές από το να κανονίσουμε την βάφτιση. Κάθε Δεκέμβρη, εκεί στην αλλαγή του χρόνου λέγαμε : – Φέτος θα γίνει η βάφτιση! Κάθε χρόνο το λέγαμε, κάθε χρόνο βάζαμε ένα νέο προορισμό με την
– Μέλπω! Είμαι ερωτευμένη! -΄Ωπα! Τι δήλωση είναι αυτή! Λέγε! – Θυμάσαι τον Έκτορα; – Ναι παιδί μου! Που είχε έρθει στο χωριό πέρυσι το καλοκαίρι! – Ναι αυτόν! Τον είδα την προηγούμενη εβδομάδα στην παραλία που πήγαμε με τα παιδιά! Είναι εδώ στο χωριό και φέτος! – Αλήθεια; Λέγε Στέλλα! – Ναι σου λέω!
Ήθελα πολύ καιρό να πάω στην παράσταση ”Λευκές Νύχτες”. Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Βαρύ έργο. Ήταν και ο λόγος που δεν έβρισκα εύκολα παρέα να πάω. Τελικά, η Μαρία δέχτηκε να πάμε. Ένα βράδυ Πέμπτης μετά τη δουλειά πήγαμε για ένα ποτάκι και στη συνέχεια στο θέατρο. Ήμασταν τυχερές, γιατί μας βρήκαν θέση στην πρώτη σειρά. Δίπλα
Ήταν το πρώτο μας ραντεβού, μετά από τη γνωριμία μας στο πανηγύρι του χωριού. Ναι…Ξέρω ότι δεν είναι η καλύτερη περίσταση να γνωρίσεις κάποιον. Είναι όλοι οι συγγενείς, όλες οι κουτσομπόλες του χωριού και ένας χαμός από χορό και φαγοπότι. Καταφέραμε να γνωριστούμε. Τα βασικά, δηλαδή, όνομα, δουλειά κάνουμε και πως βρεθήκαμε στο πανήγυρι. Εμένα