Τετάρτη βράδυ στην Αττική.
-Δεν αντέχω άλλο να το συζητάμε…Βαρέθηκα να αναλύω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια…Δε με καταλαβαίνεις…Δεν μπορώ να σε καταλάβω, γιατί δεν το λήγουμε να πάει ο καθένας σπίτι του και να βρει ο καθένας το δρόμο του όπως αυτός επιθυμεί…Δεν πάει ρε παιδί μου…Δεν τραβάει το μεταξύ μας…Ας το παραδεχτούμε…Ας το αφήσουμε στην άκρη και ο καθένας σπίτι του με τη ζωή που θέλει και αγαπά να έχει!
-Πάλι υπεκφεύγεις!
-Βαρέθηκα να αναλύουμε 3 ώρες τώρα ξανά τα ίδια και τα ίδια χωρίς λόγο…Κουράστηκα…
-Δε θέλεις να βρούμε μια άκρη;
-Τι άκρη να βρούμε;Σου εξηγώ και δεν καταλαβαίνεις…Μου εξηγείς και εσύ και δεν μπορώ να το καταλάβω… Δε μου φαίνονται λογικά όσα μου λες και σίγουρα δεν μου ταιριάζουν αυτές σου οι αντιδράσεις σε πράγματα που σου έχω πει ότι με ενοχλούν…Εσύ δεν καταλαβαίνεις και σου φαίνονται παράλογα όσα εμένα με ενοχλούν… Τι άλλο να κάνω; Τι άλλο να πω;
-Μπορούμε να το συζητήσουμε και θα δεις ότι έχω δίκιο!
-Αν σου πω ότι έχεις δίκιο και ότι θα ήθελα να φύγεις από το σπίτι μου θα ήσουν ικανοποιημένος;
-Ικανοποιημένος; Αυτό νομίζεις ότι θέλω;
-Δεν ξέρω τι θέλεις! Κουράστηκα να συζητάμε και χαραμίζω το χρόνο μου για να μην καταλήγουμε πουθενά! Ας το αφήσουμε…Δεν τραβάει…Το βλέπω το βλέπεις…
-Πάλι υπεκφεύγεις!
-Ναι υπεκφεύγω…Δε θέλω να το συζητήσουμε άλλο και θέλω να με αφήσεις ήσυχη!
Βάζει το μπουφάν του, παίρνει τα πράγματα του και πηγαίνει προς την πόρτα.
-Δεν είσαι το πιο κοφτερό μαχαίρι στο συρτάρι μου.
-Δεν θέλω να γίνω.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Γιάννη!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Είναι Κυριακή και σήμερα γίνομαι νονά. Είναι λίγο μεγάλη η βαφτιστήρα μου, αλλά πέντε χρόνια με τους κουμπάρους προτιμούσαμε να κανονίζουμε διακοπές από το να κανονίσουμε την βάφτιση. Κάθε Δεκέμβρη, εκεί στην αλλαγή του χρόνου λέγαμε : – Φέτος θα γίνει η βάφτιση! Κάθε χρόνο το λέγαμε, κάθε χρόνο βάζαμε ένα νέο προορισμό με την
– Μέλπω! Είμαι ερωτευμένη! -΄Ωπα! Τι δήλωση είναι αυτή! Λέγε! – Θυμάσαι τον Έκτορα; – Ναι παιδί μου! Που είχε έρθει στο χωριό πέρυσι το καλοκαίρι! – Ναι αυτόν! Τον είδα την προηγούμενη εβδομάδα στην παραλία που πήγαμε με τα παιδιά! Είναι εδώ στο χωριό και φέτος! – Αλήθεια; Λέγε Στέλλα! – Ναι σου λέω!
Ήθελα πολύ καιρό να πάω στην παράσταση ”Λευκές Νύχτες”. Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Βαρύ έργο. Ήταν και ο λόγος που δεν έβρισκα εύκολα παρέα να πάω. Τελικά, η Μαρία δέχτηκε να πάμε. Ένα βράδυ Πέμπτης μετά τη δουλειά πήγαμε για ένα ποτάκι και στη συνέχεια στο θέατρο. Ήμασταν τυχερές, γιατί μας βρήκαν θέση στην πρώτη σειρά. Δίπλα
Ήταν το πρώτο μας ραντεβού, μετά από τη γνωριμία μας στο πανηγύρι του χωριού. Ναι…Ξέρω ότι δεν είναι η καλύτερη περίσταση να γνωρίσεις κάποιον. Είναι όλοι οι συγγενείς, όλες οι κουτσομπόλες του χωριού και ένας χαμός από χορό και φαγοπότι. Καταφέραμε να γνωριστούμε. Τα βασικά, δηλαδή, όνομα, δουλειά κάνουμε και πως βρεθήκαμε στο πανήγυρι. Εμένα