Μεσάνυχτα Παρασκευής στην Ομόνοια.
-Θα έρθει το τρένο σε λίγο…
-Το ξέρω…
-Δε χρειαζόταν να με φέρεις μέχρι κάτω…
-Είμαι κύριος… Gentleman που λένε και οι φίλοι Άγγλοι …
-Είσαι κύριος με το Κ κεφάλαιο που λένε!
-Λένε ή λες εσύ;
-Λέω εγώ!
-Χαίρομαι που το λες…
-Πάντα λέω την αλήθεια!
-Πάντα;
-Ναι γιατί;
-Θέλεις να φύγεις με το τελευταίο τρένο;
-Ναι αλλά και όχι…
-Ναι ή όχι; Πες την αλήθεια…
-Όχι!
-Πάμε μια βόλτα ακόμα;
-Πάμε… Αξίζει μια ανατολή πριν φύγω!
Φιλί.
#photoistoria #atakaistoria #tsatsakimaria
2η Ιστορία εμπνευσμένη από φωτογραφία!
Photo:Βαγγέλης Πουλής! Ευχαριστώ πολύ:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι