Σάββατο βράδυ, Παπάγου
Ήμασταν τα“2 Μ”. Γεννηθήκαμε την ίδια μέρα με την Μαργαρίτα, εγώ Μελίνα. Ίδιο ζώδιο και ίδιο ωροσκόπο. Να τα λέμε αυτά, δεν είναι τυχαία.
Οι γονείς μας είναι φίλοι πολλά χρόνια και όλα τα έκαναν όλα. Ξενύχτια ως φοιτητές, πρώτες δουλειές, κοπέλες, παντρειές και παιδιά. Οι μαμάδες έμειναν έγκυες σχεδόν το ίδιο διάστημα. Το είχαν κανονίσει, εγώ βάζω το χέρι μου στη φωτιά! Μου λέει ο μπαμπάς μου ότι μιλούσαν ώρες ολόκληρες στο τηλέφωνο οι μαμάδες, κλάμα η μια και υποστήριξη η άλλη, γκρίνια η μια και στήριξη η άλλη. Έτσι πήγαινε μέχρι που ξεπεταχτήκαμε. Γελάνε κάθε φορά που τους το λέω.
Τα “2 Μ” πάντα μαζί, μαιευτήριο, σχολείο και τώρα πανεπιστήμιο. Μαζί και αγαπημένες. Μοναχοκόρες και οι δύο, αλλά αδερφές. Επιτέλους δε μας τρώνε τα τηλέφωνα πια. Περάσαμε στην Αθήνα και οι δύο και αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε. Το είχα δει εγώ στο χάρτη μας ότι θα περάσουμε στην ίδια πόλη. Ήταν αυτονόητο από τότε που γεννηθήκαμε. Σκέψου ότι η γιαγιά μου έδιωξε τον επί δέκα χρόνια νοικάρη της για να μείνουμε μαζί και φυσικά για να είμαστε κοντά της. Έχω μεγάλη αδυναμία στη γιαγιά μου.
Είναι, λοιπόν, Σάββατο βράδυ και είχα να βγω με τέσσερις διαφορετικές παρέες. Πρώτο έτος, καταλαβαίνεις. Όμως, είναι εκείνες οι μέρες που κάνει κρύο, βρέχει και θέλεις να κάτσεις σπίτι να χουχουλιάσεις. Έλειπε και η Μαργαρίτα, η οποία θα έμενε στο Σωκράτη σήμερα και ήταν η στιγμή μου. Άναψα κεριά, έκανα ένα ζεστό μπάνιο και έλιωσα στον καναπέ με ζεστή κουβερτούλα και παρέα με ταινίες. Αχ! Η απόλυτη στιγμή χαλάρωσης και χουχουλιάσματος. Ξαφνικά ακούω τα κλειδιά. Μπαίνει η Μαργαρίτα και κλαίει με λυγμούς. Σηκώνομαι λες και έγινε σεισμός.
-Μαργαρίτα! Τι έγινε; Τι έπαθες;
-Ο Σωκράτης έχει άλλη!
-Αλήθεια;
-Αλήθεια Μελίνα και όχι παραμύθια! Έχει άλλη ο άτιμος… ο ο ο να μην πω! Πως δεν το είχα πάρει τόσο καιρό πρέφα; Τα έλεγες εσύ για το χάρτη του! Έχει μεγάλη καρδιά, αλλά όχι μόνο για εμένα. Άκου άκου! Βλέπαμε ταινία και ήμασταν αγκαλιά. Χτυπάει το τηλέφωνο του και γράφει Ευθύμης. Το σηκώνει, πάει παραπέρα, μπαίνει στο δωμάτιο και κλείνει και την πόρτα. Μουρμουρίζει για να μην τον ακούσω και ψουψου και ψουψου… Ε! Δεν άντεξα, πήγα πίσω από την πόρτα και τον ακούω να λέει «Ναι βρε αγάπη μου θα βρεθούμε. Είμαι με τη Μαργαρίτα τώρα, θα σε πάρω αύριο να τα πούμε που θα έχει φύγει! …Κι εμένα μου λείπεις!» …Κλείνει το τηλέφωνο, ανοίγει την πόρτα και έχω μείνει παγωτό ! Αρχίζω να ωρύομαι! Πρέπει να ξεσήκωσα όλη την πολυκατοικία! Φώναξα «Αγάπη μου!!! Μου λείπεις!!!» Δεν πρόλαβε να πει κουβέντα, έσπασα ότι βρέθηκε τυχαία στο πέρασμα μου, πήρα τα πράγματα μου κι έφυγα.
Η Μαργαρίτα έκλαιγε με λυγμούς στην αγκαλιά μου.
-Μαργαριτούλα μου, αυτή τη χρονιά είχαμε πολυαστρίες στον Αιγόκερω και γειωθήκαμε, γιατί κυνηγήσαμε ένα μονόκερο. Είμαι αστρολόγα τα κοιτάω αυτά.
Μπερδεύτηκαν τα δάκρυα με το γέλιο μας και ηρέμησε λίγο.
-Ρε Μελίνα το είχες βρει εσύ. Ο Σωκράτης δεν…
-Είμαι αστρολόγα εγώ παιδί μου, το είχα δει στο χάρτη του! Άτιμος ο Σωκράτης.
Αποκοιμηθήκαμε στον καναπέ.
#atakaistoria #tsatsakimaria
Comrastro, Σε ευχαριστώ πολύ για την ατάκα!
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Είναι Κυριακή και σήμερα γίνομαι νονά. Είναι λίγο μεγάλη η βαφτιστήρα μου, αλλά πέντε χρόνια με τους κουμπάρους προτιμούσαμε να κανονίζουμε διακοπές από το να κανονίσουμε την βάφτιση. Κάθε Δεκέμβρη, εκεί στην αλλαγή του χρόνου λέγαμε : – Φέτος θα γίνει η βάφτιση! Κάθε χρόνο το λέγαμε, κάθε χρόνο βάζαμε ένα νέο προορισμό με την
– Μέλπω! Είμαι ερωτευμένη! -΄Ωπα! Τι δήλωση είναι αυτή! Λέγε! – Θυμάσαι τον Έκτορα; – Ναι παιδί μου! Που είχε έρθει στο χωριό πέρυσι το καλοκαίρι! – Ναι αυτόν! Τον είδα την προηγούμενη εβδομάδα στην παραλία που πήγαμε με τα παιδιά! Είναι εδώ στο χωριό και φέτος! – Αλήθεια; Λέγε Στέλλα! – Ναι σου λέω!
Ήθελα πολύ καιρό να πάω στην παράσταση ”Λευκές Νύχτες”. Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Βαρύ έργο. Ήταν και ο λόγος που δεν έβρισκα εύκολα παρέα να πάω. Τελικά, η Μαρία δέχτηκε να πάμε. Ένα βράδυ Πέμπτης μετά τη δουλειά πήγαμε για ένα ποτάκι και στη συνέχεια στο θέατρο. Ήμασταν τυχερές, γιατί μας βρήκαν θέση στην πρώτη σειρά. Δίπλα
Ήταν το πρώτο μας ραντεβού, μετά από τη γνωριμία μας στο πανηγύρι του χωριού. Ναι…Ξέρω ότι δεν είναι η καλύτερη περίσταση να γνωρίσεις κάποιον. Είναι όλοι οι συγγενείς, όλες οι κουτσομπόλες του χωριού και ένας χαμός από χορό και φαγοπότι. Καταφέραμε να γνωριστούμε. Τα βασικά, δηλαδή, όνομα, δουλειά κάνουμε και πως βρεθήκαμε στο πανήγυρι. Εμένα