‘Ήταν Παρασκευή βράδυ. Κάθε Παρασκευή πας στο στέκι σου στο μπαράκι πίσω από το Μέγαρο Μουσικής. Κάθε Παρασκευή σε βλέπω, κάθε Παρασκευή δε σου μιλάω. Ήταν εκείνη η Παρασκευή. Μπήκα στο μπαρ καθόσουν στη σκισμένη πράσινη πολυθρόνα δίπλα στο παράθυρο και κοιτούσες έξω. Στο τραπέζι πάνω καιγόταν ένα τσιγάρο που από την ώρα που το άναψες δεν το άγγιξες ξανά, σου άρεσε να το βλέπεις να καίγεται. Η αγαπημένη σου μπύρα δίπλα στο τσιγάρο. Άδειασε το δεύτερο μπουκάλι και πήρες μια μπύρα ακόμα. Δεν πήρα τα μάτια μου από πάνω σου. Δε με κοίταξες ούτε μια στιγμή. Αποφάσισα να φύγω, φεύγοντας έβαλα στο άδειο μπουκάλι ένα χαρτάκι.
«Κινδυνεύω. Έλα να με σώσεις, θα είμαι σε ένα τέταρτο κάτω από άγαλμα της Ελευθέριας»
Πήγα. Ήρθες. Με αναγνώρισες και με φίλησες.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Είναι Κυριακή και σήμερα γίνομαι νονά. Είναι λίγο μεγάλη η βαφτιστήρα μου, αλλά πέντε χρόνια με τους κουμπάρους προτιμούσαμε να κανονίζουμε διακοπές από το να κανονίσουμε την βάφτιση. Κάθε Δεκέμβρη, εκεί στην αλλαγή του χρόνου λέγαμε : – Φέτος θα γίνει η βάφτιση! Κάθε χρόνο το λέγαμε, κάθε χρόνο βάζαμε ένα νέο προορισμό με την
– Μέλπω! Είμαι ερωτευμένη! -΄Ωπα! Τι δήλωση είναι αυτή! Λέγε! – Θυμάσαι τον Έκτορα; – Ναι παιδί μου! Που είχε έρθει στο χωριό πέρυσι το καλοκαίρι! – Ναι αυτόν! Τον είδα την προηγούμενη εβδομάδα στην παραλία που πήγαμε με τα παιδιά! Είναι εδώ στο χωριό και φέτος! – Αλήθεια; Λέγε Στέλλα! – Ναι σου λέω!
Ήθελα πολύ καιρό να πάω στην παράσταση ”Λευκές Νύχτες”. Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Βαρύ έργο. Ήταν και ο λόγος που δεν έβρισκα εύκολα παρέα να πάω. Τελικά, η Μαρία δέχτηκε να πάμε. Ένα βράδυ Πέμπτης μετά τη δουλειά πήγαμε για ένα ποτάκι και στη συνέχεια στο θέατρο. Ήμασταν τυχερές, γιατί μας βρήκαν θέση στην πρώτη σειρά. Δίπλα
Ήταν το πρώτο μας ραντεβού, μετά από τη γνωριμία μας στο πανηγύρι του χωριού. Ναι…Ξέρω ότι δεν είναι η καλύτερη περίσταση να γνωρίσεις κάποιον. Είναι όλοι οι συγγενείς, όλες οι κουτσομπόλες του χωριού και ένας χαμός από χορό και φαγοπότι. Καταφέραμε να γνωριστούμε. Τα βασικά, δηλαδή, όνομα, δουλειά κάνουμε και πως βρεθήκαμε στο πανήγυρι. Εμένα