Πέμπτη βράδυ στο Ηράκλειο Κρήτης.
-Πόσες φορές έχουμε μιλήσει γι αυτό το θέμα;
-Δε θυμάμαι….
-Tα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά… Και πάλι δε μιλάς…και πάλι δε μου απαντάς ξεκάθαρα…είμαστε μαζί τόσα χρόνια…
-Είμαστε…
-Είμαστε;… Νιώθω ότι απλά βιώνουμε στιγμές μαζί… Κανένα όνειρο στο μαζί…και στο τώρα και στο αύριο… Μάλλον όνειρα πολλά για το δικό σου, το μόνο σου… Τι θα κάνεις στη δουλειά σου, πότε θα πάρεις προαγωγή,πότε θα αλλάξεις δουλειά και φυσικά αν θα πας στο επόμενο συνέδριο στη Μαδρίτη! Θυμάσαι ότι ένα χρόνο πέρυσι έψαχνα εισιτήρια για τη Μαδρίτη και φέτος θα πας με τη δουλειά και δε με ρώτησες καν αν θα ήθελα να έρθω μαζί σου;
-Δώρα…
-Έχεις και για αυτό δικαιολογία Γιώργο;
-Δε…
-Δε το σκέφτηκες!
-Ναι!
-Η ίδια δικαιολογία ξανά και ξανά!Και πότε θα το σκεφτείς; Ποτέ θα με σκεφτείς και εμένα μαζί σου;
-…
-Σιωπή…
-….
-Σιωπή… δε ξέρω τι άλλο να σε ρωτήσω για να μου απαντήσεις πάλι με σιωπή…
-….
-Σιωπή… Ξανά…1,2,3… Φτου και βγαίνω!
-Τι μετράς;
-Ξέρεις στις πόσες σιωπες καίγεσαι;
-…
-Στις 3,αλλά να που μόλις έφτασες τις 4…
-Με έκαψαν οι σιωπές μου;
-Έκαψες το μαζί μας στις σιωπές σου.. Καληνύχτα.
Έφυγα και το μόνο που σκέφτηκα ήταν ότι άφησα το αγαπημένο μαξιλάρι στο κρεββάτι μας, στο κρεββάτι.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Μαρίνα Συμινή!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι