Αγία Παρασκευή, Βράδυ Τετάρτης
Καθόμαστε στο παγκάκι και πάντα λέμε ότι είναι η τελευταία φορά, αλλά ποτέ δεν είναι. Τα πρωί που μιλήσαμε στο τηλέφωνο μου είπε:
-Είναι η τελευταία φορά στο υπόσχομαι, Μαργαρίτα!
-Αποστόλη, δύο μήνες τώρα κάθε φορά λέμε θα είναι η τελευταία φορά…
-Θέλω να σου μιλήσω…θα είναι η τελευταία φορά.
-Και τις άλλες φορές τελευταία φορά…
– Είναι η τελευταία φορά!
-Καλά, θα τα πούμε στις 8 στο παρκάκι;
-Έγινε!
Μια ακόμα τελευταία φορά για μια ακόμα τελευταία συζήτηση. Καθόταν ήδη στο παγκάκι και με περίμενε.
-Γεια!
-Γεια..του λέω και ενώ δε θέλω να κάτσω να ακούσω τα ίδια, κάθομαι.
-Τι κάνεις;
-Καλά, εσύ;
-Δεν είμαι καλά…
-Αποστόλη, είπαμε να είναι η τελευταία φορά…
-Το ξέρω..ήθελα να σου πω ότι δεν αντέχω να μη σε βλέπω, δεν αντέχω να μην σε αγγίζω, δεν μπορώ να μη σε σκέφτομαι…
-Να σου θυμίσω ότι πριν δύο μήνες στο σπίτι μας, δε με έβλεπες καν, δε με άγγιζες καν, δε με σκεφτόσουν καν… και από όταν άρχισε το «δεν»… πέρασαν δυο χρόνια που εγώ δε σε ένιωθα καν!
-Ναι, αλλά τώρα έχω αλλάξει!
-Αποστόλη, εδώ δεν άλλαξες σε ένα χρόνο που ήμασταν μαζί στο ίδιο σπίτι… δε θέλω να ακούσω πάλι τα ίδια κα τα ίδια…
-Ούτε ότι…
-Όχι, Ούτε ότι…
Σηκώνομαι τον κοιτάζω και ξεκινάω να περπατάω. Καθώς βαδίζω βουρκώνοντας σιγά-σιγά ακούω να μου φωνάζει:
-Τώρα μετανιώνω κάθε βράδυ που δε σε πήρα αγκαλιά να κοιμηθούμε!
Η φωνή του σταμάτησε κάθε ήχο στο πάρκο. Γυρίζω το κεφάλι μου τον κοιτάζω με βουρκωμένα μάτια και φεύγω.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
2 Comments
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]
Τα φοιτητικά μας χρόνια μένουν ανεξίτηλα και αυτό γιατί έχουν πλάκα. Είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι για πάντα και ξεπετάγονται άξαφνα στην μνήμη σου καθώς κάνεις μια βόλτα στην Πλάκα. Μια απο τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα ήταν και η μέρα που έφυγα από το πατρικό μου για να πάω στην Αθήνα, […]
Στάλεγα δεν στάλεγα;
Και…
Ξέχασα να κλάψω…
Στάλεγα δεν στάλεγα;