Πέμπτη μεσημέρι στο Μοσχάτο.
Είμαι πολύ πιεσμένος στη δουλειά αυτήν την περίοδο. Σκέφτομαι βέβαια ότι τα τελευταία 3 χρόνια που άλλαξα εταιρεία μόνο αυτό λέω. Αναρωτιέμαι πως γίνεται πάντα να είναι μια πιεσμένη περίοδος. Μετά χάνομαι στην πίεση και το ξεχνάω. Συνηθίζω. Άλλαξα δουλειά για να κάνω το ” next career step” μου που λέμε. Είμαι 40 και στα 37 μου δόθηκε η ευκαιρία από το πουθενά. Μου πρότειναν καλύτερη θέση σε μεγαλύτερη εταιρεία με μεγαλύτερο μισθό. Πρέπει να ομολογήσω ότι βαθιά μέσα μου φοβήθηκα να αλλάξω εταιρεία. Παρ’ όλα αυτά προχώρησα και έκανα την αλλαγή. Αν με ρωτήσει κάποιος ¨είσαι ευχαριστημένος;¨ δεν ξέρω τι θα του απαντήσω. Συνήθως λέω:
-Όλα καλά, αν και αυτήν την περίοδο υπάρχει μεγάλη πίεση στη δουλειά.
Είναι Προ -Παρασκευή σήμερα, όπως λέει ένας συνάδελφος, και έχουμε μέχρι τις 8 να παραδώσουμε ένα report. Ο διευθυντής του τμήματος λείπει από το πρωί και όλο το βάρος έχει πέσει πάνω μου. Θα πρέπει να συντονίσω την ομάδα, να κάνω τον έλεγχο στα νούμερα για να παραδώσει στις 8 στον πελάτη. Στις 6 περίπου το απόγευμα έρχεται ο διευθυντής του τμήματος και με μια ψυχραιμία μου λέει:
-Σε παρακαλώ έλα στο γραφείο μου.
Μπήκα μέσα στο γραφείο του.
-Πάνε όλα όπως πρέπει; Θα παραδώσουμε στις 8;
-Ναι Μίλτο, όλα υπό έλεγχο. Θα σου τo προωθήσω να το δεις σε ένα μισάωρο και 8 να το στείλεις.
-Χαίρομαι που το ακούω.
Βγαίνω από το γραφείο και πάω να δω τις τελευταίες λεπτομέρειες για να κλείσουμε το report και να φύγει στην ώρα του. ‘Ετσι ακριβώς έγινε, το έστειλα στο Μίλτο το κι εκείνος το έστειλε στους πελάτες. Στα πρόσωπα μας υπήρχε η χαρά της ανακούφισης ” Ουφ, τελείωσε και αυτό” .
Έχει πάει 8.30 και είμαι για ένα τσιγάρο στις σκάλες δίπλα στην έξοδο κινδύνου. Το χειμώνα εκεί καπνίζουμε. Εκείνη την ώρα βγαίνει και ο Μίλτος ,ενώ η καθαρίστρια κατεβαίνει προς τον όροφο μας καθαρίζοντας τις σκάλες.
-Ηλία, μπράβο σου για άλλη μια φορά τα κατάφερες και ήταν όλα στην ώρα τους.
– Μίλτο όπως πάντα τα καταφέρνουμε με τον καλύτερο τρόπο, έχουμε δυνατή ομάδα!
-Το ξέρω και γι’ αυτό σε εμπιστεύομαι.
Σβήνει το τσιγάρο και πάει να ανοίξει τη πόρτα να φύγει. Αυτή ήταν η ευκαιρία μου να του κάνω μια πρώτη κουβέντα. Μου φωνάζει το μέσα μου ” Πες το Ηλία! Πες το”
– Μίλτο, θα ήθελα όποτε μπορείς να συζητήσουμε για την προαγωγή που λέγαμε…
-Ηλία , το ασανσέρ της επιτυχίας χάλασε, όποιος θέλει ας ανέβει με τις σκάλες.
Το κλείσιμο της πόρτας ακούστηκε πιο δυνατό αυτή τη φορά, μετά ένιωσα την καθαρίστρια να με πλησιάζει και να μου λέει:
-Οι σκάλες είναι καθαρές για να ανέβεις.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]
Τα φοιτητικά μας χρόνια μένουν ανεξίτηλα και αυτό γιατί έχουν πλάκα. Είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι για πάντα και ξεπετάγονται άξαφνα στην μνήμη σου καθώς κάνεις μια βόλτα στην Πλάκα. Μια απο τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα ήταν και η μέρα που έφυγα από το πατρικό μου για να πάω στην Αθήνα, […]