Παρασκευή βράδυ στην Πλατεία Μαβίλης.

Χτυπάει ασταμάτητα το κινητό μου. Ο ήχος των μηνυμάτων που έρχονται  απανωτά το ένα μετά το άλλο με κουράζει τόσο που βγάζω το αθόρυβο και το βάζω στο τελείως νεκρό. Σα να μην είναι καν ανοιχτό. Πήζω τόσο πολύ στη δουλειά που έφτασε 7 και δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Δεν έφαγα καν.

Μου δίνω ελαφρυντικό γιατί σκέφτομαι ότι αν είναι κάτι επείγον θα με πάρουν τηλέφωνο. Μπαίνω στο αμάξι για να πάω σπίτι και βλέπω την οθόνη.

176 μηνύματα.

– Τιιιιι; Φωνάζω δυνατά, ενώ είμαι μέσα στο αμάξι μόνη μου.

Πατάω για να δω το αρχικό μήνυμα. Ήταν από την Ιωάννα:

”Παιδιά, είναι μια βδομάδα πριν αλλά θέλω να σας κλείσω από τώρα για να βρεθούμε την επόμενη Παρασκευή στα μέρη μας, Πλατεία Μαβίλη κατά τις 7!Παρακαλώ μη λείψει κανείς! Φιλιά σας αγαπώ!”

Δε διάβασα κανένα τίποτα από τα 174 μηνύματα, είχε και μια φατσούλα, μετράει και αυτό σα μήνυμα. Μη σχολιάσω πόσα διαφορετικά emoticons είχαν τα 176 μηνύματα. Πήγα στο τελευταίο μήνυμα της Ιωάννας που ήμουν σίγουρη ότι θα συνοψίζει όλα.

” Έκλεισε! Τα λέμε Μαβίλη την άλλη Παρασκευή στις 19.30.Φιλιά!Σας αγαπώ ξανά!”

Πέρασε το σαββατοκύριακο και η συνομιλία δεν είχε ούτε ένα μήνυμα.

Έφτασε Δευτέρα και άρχισαν οι αλλοιώσεις.

Μιχάλης : Ρε παιδιά να το κάνουμε πιο αργά; Δε θα προλάβω στις 7. 30!

Ηρακλής: Ναι ρεεεεε να το κάνουμε 9.30!

Μαρία: Εγώ μέσα για 9.30! Καλύτερα!

Μαρίνος: Καλά εγώ 10 θα έρθω κλασσικά!

Μάριος: Εγώ θα αργήσω λίγο…

Γιώργος: Μάριε ξέρουμε μια ώρα μετά εσύ! Μέσα για 9.30!

Μάτα: Ααχαχαχ!Έγινε! Μέσα για 9.30 και εγώ!

Εντυπωσιάζομαι από τη σύμπνοια απόψεων. Η Ιωάννα δεν απαντάει απλά στέλνει ένα χαμογελαστό emoticon. Νέα σειρά emoticon που έβλεπα πρώτη φορά. Μα πόσα έχουν βγάλει;

Φτάνει Παρασκευή. Εννοείται κάνεις δεν ήταν στην ώρα του. Στις 10 περίπου μαζευτήκαμε όλοι μαζί, ο Μάριος ήρθε 10.30 – κλασσικά – λες και πάντα ξέρει τι ώρα θα αργήσουμε!

-Γεια! Λέει ο Μάριος

Αγκαλιές και φιλιά. Είχε περάσει και ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Λογικό.

-Ρε παιδιά που είναι η Ιωάννα;
-Μάριε, πρώτη φορά κανονίζουμε; Πάντα εσύ έρχεσαι με την Ιωάννα! Δε μίλησες για να έρθετε μαζί;
-Όχι, δε με πήρε τηλέφωνο να κατέβουμε μαζί και υπέθεσα ότι θα κατέβει με το Μάνο.

Κάτι δε πάει καλά.  Πάντα έρχεται ο Μάριος με την Ιωάννα και το Μάνο παρέα τι έγινε τώρα;

-Θα πάρω την Ιωάννα τηλέφωνο! Κάτι παίζει!

Χτυπάει…

-Ιωαννάκι μου! Τι κάνεις; Γιατί δεν είσαι εδώ; Δε θα έρθεις; Ο Μάνος;
-Τι θέλετε να με τρέχετε βραδιάτικα στη Μαβίλη 4.5 μηνών έγκυο γυναίκα;

Αρχίζω να ζητωκραυγάζω και να φωνάζω σαν τρελή μέσα στο μαγαζί. Εννοείται με κοίταζαν όλοι γύρω-γύρω με το ύφος “Τι φάση;”.

-Μαρία, τι έγινε και τσιρίζεις σαν τρελή;
-Ιωάννα σε βάζω ανοιχτή ακρόαση!
-Γειααα σε όλους, τι θέλετε και με τρέχετε βραδιάτικα στη Μαβίλη 4.5 μηνών έγκυο  γυναίκα;

Πριν τελειώσει τη φράση 4.5 μηνών έγκυο, αρχίζουμε όλοι μαζί και φωνάζουμε σαν τρελοί.  Ο DJ νόμιζε πως είχαμε γενέθλια και ξαφνικά ακούμε το Ηappy Birthday! Το γέλιο από χαράς γίνεται σπαστικό και όλοι η παρέα έχει διπλώσει στα δυο από τα γέλια. Αλήθεια, πόσο σουρεάλ στιγμή!

Το επόμενο πρωί κανονίσαμε πρωινή βόλτα για την 4.5 μηνών έγκυο γυναίκα για να κάνει το πρωινό της περίπατο και να δούμε από κοντά το νέο μέλος της παρέας. Αγκαλιές και φιλιά μόνο.

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Ατάκα από Ιωάννα Ντούφα!:)

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;

Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;

  • Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή

  • Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε

  • Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017.  Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους

  • Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο  βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι