Στάση μετρό Κατεχάκη, Τρίτη πρωί.
Περιμένω στη στάση και έχω κλήση από την Ειρήνη.
-Έλα Ειρήνη! Καλά δε με λες! Πήγα σήμερα και έδωσα τις εξετάσεις για το υπουργείο. Δε ξέρω πως πήγε, ελπίζω να πέρασα!Τι να σου πω τώρα! Τόσο διάβασμα που έχω κάνει, κρίμα το κόπο μου και όλα τα ξενύχτια, άμα δε περάσω! Δε σε πήρα προχτές γιατί έτρεχα, έπρεπε να καταθέσω το πτυχίο μου και να το μεταφράσω. Δε μπορούν στην Αγγλία να το δεχτούν στα ελληνικά, αφού ελληνικό πανεπιστήμιο είναι τι το θες στα αγγλικά, κύριε μου! Ένα μεταφραστή στα ελληνικά δεν έχετε; Τόσο κόσμος έχει φύγει! Ναι, έκανα και τα χαρτιά μου για την υποτροφία στο μεταπτυχιακό. Έκανα και την αίτηση στο δικηγορικό γραφείο για πρακτική, τι να σου πω τα πάντα έχω κάνει! Πόσο άγχος, πόση αγωνία, πραγματικά αναρωτιέμαι…Τι νόημα έχουν όλα αυτά τελικά; Ειρήνη, δε αντέχω άλλο, δε ξέρω… Σε ευχαριστώ κοριτσάκι μου για τη βοήθειά σου και την υποστήριξή σου!
Κλείνω το τηλέφωνο και η κυρία που κάθεται δίπλα μου, μου δίνει ένα χαρτομάντηλο, τα δάκρυα μου είχαν αρχίζει να γεμίζουν τα μάτια μου επικίνδυνα.
-Όλα για κάποιο λόγο γίνονται… για κάποιο καλό λόγο. Μην απελπίζεσαι και μη φοβάσαι η ζωή ξέρει!
-Ευχαριστώ πολύ κυρία…
-Μέλπω …άσε το κυρία στην άκρη.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Μαρία Κωνσταντίνου!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]
Τα φοιτητικά μας χρόνια μένουν ανεξίτηλα και αυτό γιατί έχουν πλάκα. Είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι για πάντα και ξεπετάγονται άξαφνα στην μνήμη σου καθώς κάνεις μια βόλτα στην Πλάκα. Μια απο τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα ήταν και η μέρα που έφυγα από το πατρικό μου για να πάω στην Αθήνα, […]