Σάββατο πρωί στα Εξάρχεια (Μαυρομιχάλη)

Η στιγμή που κλείνεις τη πόρτα του σπιτιού σου και μένεις μόνη σου είναι το πρώτο στάδιο ωρίμανσης. Έτσι νομίζω τουλάχιστον, από τη μικρή μου εμπειρία. Από τη στιγμή που οι πανελλήνιες σου τριβελίζουν το μυαλό και σε απομονώνουν για λίγο από τη ζωή, περιμένεις πως και πως να τελειώσουν οι εξετάσεις να βγουν οι βάσεις και να δεις σε ποια πόλη πέρασες. Επιτέλους έφτασε αυτή η στιγμή! Οι εξετάσεις τελείωσαν, πέρασα ένα από τα πιο όμορφα καλοκαίρια μου και βγήκαν οι βάσεις.

Όλα όπως τα ονειρευόμουν! Παιδαγωγικό Αθήνα ήθελα, Παιδαγωγικό Αθήνα πέρασα.

Βρήκα εύκολα σπίτι και μάλιστα επιπλωμένο και η σπιτονοικοκυρά μου, έγινε σαν δεύτερη γιαγιά μου,όλα κύλησαν εύκολα και χωρίς κόπο.

Είναι η πρώτη νύχτα στο σπίτι. Έκλεισα τη πόρτα καθώς χαιρέτησα το μπαμπά μου. Μόνη στο σπίτι και πολλή κουρασμένη για να πέσω κατάκοπη στο καινούργιο μου κρεββάτι.

Το πρωί ξύπνησα και πήγα να βρω το πιο κοντινό ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Το βρήκα. Εύκολο! Ήταν στο πίσω δρόμο.

-Καλημέρα σας!

-Καλημέρα, καινούργια στη γειτονιά;

-Ναι, πως το καταλάβατε;

-Είμαι πάνω από 50 χρόνια στη γειτονιά, τους ξέρω όλους! Φοιτήτρια;

-Ναι, στο Παιδαγωγικό!

-Μελίνα με λένε, εσάς;

-Εγώ είμαι η Μάγδα!

-Χάρηκα Μελίνα μου! Τι θα ήθελες να σου φέρω;

-Θα ήθελα ζάχαρη και ένα χυμό πορτοκάλι!

-Έτοιμη!

-Ευχαριστώ πολύ!

-Αυτή η σοκολάτα από εμένα για καλή αρχή!

Η επίσκεψη μου στο ψιλικατζίδικο ήταν καθημερινή, όλο και κάτι ξεχνάς όταν στήνεις το σπιτικό σου. Νιώθω μεγάλη χαρά που φτιάχνω το σπιτικό μου!

-Καλημέρα Μάγδα μου! Τι κάνεις;

-Καλημέρα! Τι θα ήθελες κοριτσάκι μου;

-Σφουγγαράκι για τα πιάτα και άσπρη κλωστή.

-Να εδώ! Έτοιμη!

-Ευχαριστώ πολύ!

Πέρασε ένας μήνας και σχεδόν μέρα παρά μέρα πήγαινα έστω και για ένα γεια στη κα. Μάγδα, δηλαδή Μάγδα. Πάντα με διόρθωνε όταν την έλεγα κα. Μάγδα. Όμως αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι ένα μήνα τώρα πάντα τη ρωτάω τι κάνει και δε μου απαντάει ποτέ. Αποφάσισα αύριο το πρωί να τη ρωτήσω γιατί.

– Καλημέρα Μάγδα! Τι κάνεις;

-Καλημέρα Μελινάκι μου! Τι θα ήθελες;

-Καφέ!

-Ελληνικό σωστά;

-Ναι μου τελείωσε, πέρασε κιόλας ένα μήνας!

Πάω να φύγω, αλλά είπα ότι θα ρωτήσω. Κοντοστέκομαι.

-Μάγδα!

-Έλα κοριτσάκι μου! Ξέχασες κάτι;

-Μάγδα, σε ρωτάω κάθε φορά τι κάνεις αλλά δε μου απαντάς ποτέ, γιατί;

-Ρώτα με και αυτή τη φορά θα σου απαντήσω!

-Μάγδα, τι κάνεις;

-Υπομονή και όνειρα !Καλημέρα Μελινάκι μου!

-Καλημέρα Μάγδα!

Η απορία μου λύθηκε.

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Ατάκα από Ελίνα Βλαχοκώστα!:)

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;

Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;

  • Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή

  • Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε

  • Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017.  Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους

  • Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο  βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι