Νέα Ιωνία Κυριακή μεσημέρι
-Καλημέρα
-Για καλησπέρα είναι η ώρα…!
-Δίκιο έχεις, άλλα τώρα ξύπνησα. Ξενύχτι χτες.
-Ήταν καλά;
-Ναι, ξανά σα φοιτητές!
-Ωραία! Αν και ξενυχτισμένη πάντα χαμογελαστή!
-Χάνεται το χαμόγελο μωρέ;
-Χάνεται…
-Έχεις τη σοκολάτα με την πραλίνα;
-Ναι, είναι εκεί στο πάνω ράφι δεξιά.
-Ευχαριστώ! Να γλυκαθούμε λιγάκι!
-Γιατί; Ήταν πικρό το ξενύχτι;
– Ε λίγο! Άστα τώρα αυτά! Βάλε μου και τον ωραίο τον καφέ με γεύση καραμέλα που πήρα την προηγούμενη φορά!
-Ό,τι θέλεις!
-Είσαι ένα φρούτο εσύ!
-Είμαι είμαι…
-Aλλά είσαι και εσύ…
-Tι είμαι;
-Φρούτο!
-Αυτά θα πάρω!
-10 ευρώ όλα και η σοκολάτα δώρο!
-Ευχαριστώ πολύ αλλά…
-Αλλά θέλω να σε γλυκάνω!
-Ευχαριστώ!
Η Ειρήνη ανοίγει την πόρτα και φεύγει.
-Ειρήνη, τα εξωτικά φρούτα δεν τα αφήνουν στον πάγκο. Δε γίνεται.
-Καλημέρα!
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Νίκη (απο το Ελπινίκη)!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι