Τρόλεϊ 14, Λεωφόρος Αλεξάνδρας
Κάθομαι πρώτη σειρά και πίσω μου είναι δυο κοπέλες.Μιλάνε δυνατά και μου είναι αδύνατο να μην κρυφακούω:
– Άσε που να σου λέω!
-Τι έγινε παιδί μου; Δείχνεις αναστατωμένη!
– Μα ναι! Πώς να μην είμαι; Σήμερα μας φέρανε τη καινούργια!
– Ααα ναι! Για πες!
– Άσε!
– Δηλαδή;
– Τι δηλαδή! Μη σχολιάσω το ντύσιμο της πρώτη μέρα στη δουλειά! Πιο κοντή φούστα νομίζω δεν έχω ξαναδεί! Και αυτό το ντεκολτέ, βρε παιδί μου, πιο ανοιχτό δεν υπάρχει! Μη σχολιάσω το καλσόν, την Άρτα και τα Γιάννενα είχε απάνω! Και παπούτσι κόκκινο λουστρίνι να σε τυφλώνει στο μάτι!
– Έτσι ήρθε στο γραφείο;
– Ε! Ναι! Τι σου λέω! Και αυτό δεν είναι τίποτα! Αν και πρώτη μέρα της δώσανε laptop και άκου σκηνικό!
– Τι έγινε;
– Για κανένα μισάωρο είχε μπροστά της το laptop και το κοίταζε! Τη ρωτάω ευγενικά, θα ήθελες βοήθεια με κάτι; Να σου πω κάτι; μου λέει. Τι θα ήθελες; τη ρωτάω. Δε ξέρω πως ανοίγει! μου λέει. Κοκαλώνω και απλά προσπαθώ να μη το δείξω. Παίρνω βαθιές ανάσες και της ανοίγω τον υπολογιστή. Ένα έχω να σου πω σήμερα της έμαθα να ανοίγει τον υπολογιστή! Αύριο θα της μάθω να βλέπει τα mail!
– Κανείς πλάκα!
– Όχι καθόλου! Και να ξέρεις αυτή παίρνει πιο πολλά από εμένα!
Ένας ηλικιωμένος κύριος που δεν έχει πάρει τα μάτια του από το παράθυρο όλη την ώρα, σηκώνεται διακριτικά πατάει το κουμπί για τη στάση και λίγο πριν βγει κοιτάζει τις κοπέλες και λέει:
– Στα γκαβά πουλιά δίνει ο Θεός φωλιά!
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Γιάγκα Ανθούλα!:)
5 Comments
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι
Υπέροχες ιστορίες Μαρία! Ιδιαίτερα το “Στα γκαβά πουλιά…” Μου έφτιαξες το βράδυ.
Σου στέλνω και μία ατάκα. Μπορεί να σε εμπνεύσει -” Νόμιζες οτι θα σε ξεχνούσα;”
Ευχαριστώ πολύ πολύ Λουκία μου!!Αναμένω ατάκες πολλές οχι μόνο μια!!:)
[…] Όταν ξεκίνησε το ταξίδι της ατάκας που ήθελε να γίνει ιστορία, μια από τις πρώτες ατάκες ήταν «Στα γκαβά πουλιά δίνει ο Θεός φωλιά». Ήταν από τις πρώτες ατάκες που έλαβα εκτός του φιλικού κύκλου και η δυσκολία ήταν μεγάλη μπορώ να πω! Τι να γράψω; Πώς θα βγει; Οι σκέψεις ήταν πάρα πολλές και τα σενάρια ποια ιστορία ταιριάζει σε αυτή την ατάκα επίσης πολλά! Άγνωστη διαδρομή με οδηγό μια ατάκα. Πρόκληση! Στο τέλος έγινε μια χιουμοριστική ιστορία που σε κάνει να χαμογελάς και αυτό ήταν για εμένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Εσένα σε κάνει να χαμογελάς; Για πες! […]
Υπέροχη ιστορία!!! Μου άρεσε πολύ!!!!Σου στέλνω μία ατάκα.
”Τα κύματα σκάνε στην ακρογιαλιά”
Σε ευχαριστώ πολύ! Με γεμίζεις χαμόγελα! Σε ευχαριστώ πολύ για την ατάκα σου, θα τη γράψω, θα στη στείλω και θα την ανεβασω! :)