Κυριακή μεσημέρι στη Γρανάδα.

-Quiero las naranjas rojas!

-Τι σημαίνει αυτό αγάπη μου;

-Θέλω τα κόκκινα πορτοκάλια!

-Σαγκουίνι;

-Κόκκινα του πάθος!

Εκείνη την ώρα με έπιασε αγκαλιά. Σφιχτά. Δε με ένοιαζε να έχανα την ανάσα μου εκείνη τη στιγμή βλέπωντας τα μάτια του. Η βόλτα μας συνέχισε δοκιμάζοντας «κόκκινα» πορτοκάλια από όλα τα μανάβικα στο δρόμο προς το σπίτι του. Φυσικά πήραμε «κόκκινα» πορτοκάλια για χυμό.

-Έτοιμος ο χυμός σας κύριε μου!

-«Πορτοκαλάδα από “κόκκινα” πορτοκάλια;»

Θυμηθήκαμε τη ελληνική ταινία και βάλαμε να τη δούμε αγκαλιά.

-Πάμε για ύπνο;

-Νομίζω είναι ώρα μας!

-Αγκαλίτσα δεν έχει;

-Όσες θέλεις ματάκια μου!

-Αύριο φεύγω…

-Λες να μην το ξέρω; Λίγο έμεινε ακόμα σε 3 μήνες θα γυρίσω Ελλάδα και τότε να δεις πόσους χυμούς από “κόκκινα” πορτοκάλια!

-Ας έχω εσένα και ας μην έχω πορτοκαλάδα!

-Και εμένα θα έχεις και τους χυμούς από “κόκκινα”πορτοκάλια!

-Quiero las naranjas rojas!

-Quiero las naranjas rojas!

-Πάντα μαζί σου!

-Πάντα!

-Ποτέ ξανά χώρια!

-Ποτέ!

-3 μήνες και έφτασα!

Κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Μέλι απο Ελλάδα και χυμό απο “κόκκινα” πορτοκάλια απο Γρανάδα για πρωινό.

Δύσκολος ο αποχωρισμός, αν και τελευταίος.

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Ατάκα από την Νάσια Β.!:)