Κυριακή μεσημέρι στη Γρανάδα.
-Quiero las naranjas rojas!
-Τι σημαίνει αυτό αγάπη μου;
-Θέλω τα κόκκινα πορτοκάλια!
-Σαγκουίνι;
-Κόκκινα του πάθος!
Εκείνη την ώρα με έπιασε αγκαλιά. Σφιχτά. Δε με ένοιαζε να έχανα την ανάσα μου εκείνη τη στιγμή βλέπωντας τα μάτια του. Η βόλτα μας συνέχισε δοκιμάζοντας «κόκκινα» πορτοκάλια από όλα τα μανάβικα στο δρόμο προς το σπίτι του. Φυσικά πήραμε «κόκκινα» πορτοκάλια για χυμό.
-Έτοιμος ο χυμός σας κύριε μου!
-«Πορτοκαλάδα από “κόκκινα” πορτοκάλια;»
Θυμηθήκαμε τη ελληνική ταινία και βάλαμε να τη δούμε αγκαλιά.
-Πάμε για ύπνο;
-Νομίζω είναι ώρα μας!
-Αγκαλίτσα δεν έχει;
-Όσες θέλεις ματάκια μου!
-Αύριο φεύγω…
-Λες να μην το ξέρω; Λίγο έμεινε ακόμα σε 3 μήνες θα γυρίσω Ελλάδα και τότε να δεις πόσους χυμούς από “κόκκινα” πορτοκάλια!
-Ας έχω εσένα και ας μην έχω πορτοκαλάδα!
-Και εμένα θα έχεις και τους χυμούς από “κόκκινα”πορτοκάλια!
-Quiero las naranjas rojas!
-Quiero las naranjas rojas!
-Πάντα μαζί σου!
-Πάντα!
-Ποτέ ξανά χώρια!
-Ποτέ!
-3 μήνες και έφτασα!
Κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Μέλι απο Ελλάδα και χυμό απο “κόκκινα” πορτοκάλια απο Γρανάδα για πρωινό.
Δύσκολος ο αποχωρισμός, αν και τελευταίος.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από την Νάσια Β.!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]
Τα φοιτητικά μας χρόνια μένουν ανεξίτηλα και αυτό γιατί έχουν πλάκα. Είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι για πάντα και ξεπετάγονται άξαφνα στην μνήμη σου καθώς κάνεις μια βόλτα στην Πλάκα. Μια απο τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα ήταν και η μέρα που έφυγα από το πατρικό μου για να πάω στην Αθήνα, […]