Απόγευμα σε ένα παγκάκι στη Πλάκα.
Ήταν μια παρέα μουσικών και κάτσαμε με τη Φαίδρα μετά την βόλτα μας να τους ακούσουμε. Έλεγαν τραγούδια που σε ανάγκαζαν να τραγουδήσεις. Δε πέρασε ένα μισάωρο και γίναμε όλοι μια παρέα λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Τραγουδούσαμε τόσο δυνατά λες και έπρεπε να μας ακούσει όλη η Αθήνα. Η Φαίδρα έφυγε λίγο πριν την ανατολή του ηλίου, εγώ είπα να κάτσω μέχρι να δω το φως της μέρας. Κάποια στιγμή ήρθε αυτός που έπαιζε τρομπέτα και κάθισε δίπλα μου. Πολύ ώρα κοιταζόμασταν αλλά κανείς δεν τόλμησε να κάνει κίνηση αναδιάταξης για να βρεθούμε πιο κοντά. Ήρθε τελικά.
-Γεια!
-Γεια σου!
-Κίμωνας
-Άννα
-Πλάκα έχετε…
-Έχουμε…Σε είδα και εσένα να τραγουδάς!
-Με αναγκάσατε, εγώ δεν ήθελα…
-Δεν ήθελες δηλαδή;
-Δεν ήθελα με αναγκάσατε.
-Ωραίος εξαναγκασμός!
-Έχεις πλάκα!
-Τη λέξη πλάκα τη χρησιμοποιείς επειδή είμαστε στη Πλάκα;
-Πλάκα έχεις και εσύ!
-Πλάκα στη Πλάκα…
Γελάω και τον ρωτάω.
-Να σε ρωτήσω κάτι;
-Για πες έτσι για πλάκα!
-Περπατάς;
Με κοιτάει περίεργα και κοιτάει και τα πόδια του.
-Ε…Τώρα όχι!
-Περπατάς γενικά;
-Ε! Ναι από τα 2 νομίζω.
-Πάμε μια βόλτα;
-Πάμε!
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Ορέστη Τσιχλάκη!:)
2 Comments
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]
Μαρία μου τι ταλαντούχο πλάσμα είσαι εσυ και με πόση ευαισθησία …. Συνέχισε το όλο αυτό είναι τόσο γλυκό δημιουργικό και όμορφο
Πόσο σε ευχαριστώ δε φαντάζεσαι!!:)