Σάββατο μεσημέρι, Σύνταγμα.
Πλησιάζει η μέρα για το γάμο και τίποτα δεν είναι όπως θα ήθελα να είναι. Ήταν όλα τόσο καλά οργανωμένα και έλεγα ότι τις τελευταίες μέρες θα ασχολούμαι μόνο με λεπτομέρειες. Όμως, είναι οι τελευταίες μέρες και εγώ ασχολούμαι ακόμα με βασικά πράγματα. Ακόμα και το νυφικό δεν έχει τελειώσει μια βδομάδα πριν από το γάμο. Τρέχουμε με τη κουμπάρα μου σα τρελές στα μαγαζιά να πάρουμε κορδέλες για τις μπομπονιέρες, να βρούμε μια φοντανιέρα για τα κουφέτα που θα έχουμε στο σπίτι και ότι άλλο σε «λεπτομέρεια» μπορείς να φανταστείς.
Κάπου το μεσημέρι που έχουν πρηστεί τα πόδια μας, καθόμαστε να φάμε σε ένα ταβερνάκι στο κέντρο.
-Σε μια βδομάδα είναι ο γάμος και αντί να ασχολούμαι με λεπτομέρειες ασχολούμαι με βασικά θέματα του γάμου, ούτε το νυφικό μου δεν είναι έτοιμο ακόμα, μέχρι τη μέρα του γάμου θα ράβεται, έτσι μου είπε η μοδίστρα!
Η Νέλλη με ακούει αλλά δε μιλάει, χαμογελάει και φωνάζει το σερβιτόρο.
-Γεια σας, θα μπορούσατε να μας φέρετε τα δύο πιάτα ημέρας και ένα ουζάκι; Μπλε παρακαλώ, το δυνατό!
-Ευχαρίστως! Έρχομαι!
-Ρε Νέλλη, θα κοιμηθούμε με τα ούζα και έχουμε να κάνουμε ένα κάρο δουλειές!
-Μη μου ανησυχείς!
Τα ουζάκια ήρθαν μαζί με το φαγητό.
-Δε θέλω να μου αγχώνεσαι κουμπαρούλα μου! Γάμο έχουμε!
-Τα ξέρω!
-Όλα θα γίνουν!
-Όλα θα γίνουν γιατί έχω εσένα!
-Εβίβα!
-Στις χαρές μας!
Ήπιαμε τέσσερα μπουκαλάκια ούζο και δε κάναμε ποτέ τις υπόλοιπες δουλειές μας στα μαγαζιά.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Ξένια Τζέκα!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι