Πέμπτη απόγευμα στο Άλιμο.
Στη δουλειά τα πράγματα είναι δύσκολα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να είμαι σε αυτή την εταιρεία και για ποιο λόγο μπαίνω στη διαδικασία να αγχώνομαι εφόσον κανείς άλλος δε νοιάζεται . Τα πλάνα της εταιρείας και οι στρατηγικές αποφάσεις είναι σαν παγωτό σε χαλασμένο ψυγείο. Λιώνουν και μετά ξανά-παγώνουν, αλλά δεν είναι ποτέ οι ίδιες. Πολλές φορές νιώθω ότι είμαι σε ταινία του Matrix που υπάρχει παραπάνω από ένα σύμπαν, πολλά παράλληλα. Ποτέ δεν ξέρεις σε ποιο είσαι και πως θα γίνεταιη μετάβαση απο το ένα σύμπαν στο άλλο. Αυτό βιώνω. Αστροναύτης σε ένα άγνωστο σύμπαν χωρίς στολή προστασίας. Το τελευταίο περιστατικό έγινε μόλις χτες. Εγώ πήγα το πρωί με καλή διάθεση και πάνω απ’ όλα να μείνω ψύχραιμος στο παράλογο.
-Καλημέρα Πάνο!
-Καλημέρα Μιχάλη!
-Ρε τι έγινε χτες και έφυγε το αφεντικό νευριασμένο, το ξέρεις ότι από τα νεύρα έσπασε τη πόρτα;
-Αλήθεια; Χτες έφυγα πιο νωρίς γιατί είχα ένα ραντεβού με ένα προμηθευτή και δεν είδα το σκηνικό!
-Έγινε χαμός σου λέω, αλλά δεν ξέρω τον λόγο!
-Πάνο, εδώ μέσα όλα γίνονται χωρίς να υπάρχει λόγος!
-Έχεις δίκιο!
Ξαφνικά ακούγονται φωνές από γραφείο του αφεντικού και ξαφνικά βγαίνει ο Λάμπρος από το λογιστήριο, χτυπάει την πόρτα ακολουθεί το αφεντικό κόκκινος από τα νεύρα και φωνάζει:
«Μην καθυστερείτε άλλο, αναλάβετε τώρα!»
Εμείς καθόμαστε στα γραφεία μας σα να μη συμβαίνει τίποτα.
«Μη κάνετε σα να μην ακούτε, Μην καθυστερείτε άλλο, αναλάβετε τώρα όλες τις διαδικασίες του λογιστηρίου!»
Μπήκε στο γραφείου του. Δεν μας είπε λέξη.
Η επόμενη μέρα ήταν περίεργη. Το αφεντικό δεν ήρθε στο γραφείο και η Μάρθα από τη reception μας είπε ότι από εδώ και πέρα θα αναλάβουμε εμείς και το λογιστήριο.
Απορώ γιατί ακόμα δουλεύω σε αυτή την εταιρεία. Συνήθεια;
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Νίκος Σταματελάτος:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]