Βράδυ Τρίτης στη Θεσσαλονίκη
Είμαι τόσο πιεσμένη αυτή τη περίοδο που δε αντέχω ούτε να το σκέφτομαι. Εννοείται ότι ξεχνάω κάθε μέρα τα μισά πράγματα που πρέπει να κάνω και προκύπτουν και άλλα τόσα χωρίς τελειωμό. Απορώ πως πολλαπλασιάζονται με τέτοια ταχύτητα και κλωνοποιούνται τα ίδια πράγματα. Από το πιο απλό πράγμα, που είναι να πας super market δεύτερη φορά τη μέρα γιατί φυσικά ξέχασες να πάρεις μπατονέτες. Πρέπει να καθαριστούν και τα αυτάκια σου! Μη σχολιάσω δε ότι πρέπει να περάσεις από τουλάχιστον έξι υπαλλήλους του Δήμου για να πάρεις μια βεβαίωση τη μέρα που πρέπει να κάνεις άλλα δέκα πράγματα μαζί. Ήρθε η ώρα που φτάνω στο σπίτι επιτέλους. Εκεί η ατμόσφαιρα μύριζε ηρεμία και ζεστό φαγητό, από τη πείνα μου θέλω να πάρω τη κατσαρόλα να την αδειάσω. Κάθομαι στο καναπέ.
– Ουφ! Κουράστηκα!
– Μήπως να ηρεμήσεις, αφού όλα θα γίνουν!
– Πως θα γίνουν όλα από μόνα τους βρε, Άκη μου;
– Βρε θα γίνουν! Τι ανησυχείς!
– Νομίζω ότι δε μπορώ να τα διαχειριστώ!
– Μπορείς!
– Να βγω δε μπορώ, να κοιμηθώ όσο θέλω δε μπορώ και περιμένω τη Παρασκευή να χαλαρώσω..
– Γιατί μόνο η Παρασκευή υπάρχει στην εβδομάδα;
– Αυτή περιμένω! Όλα είναι αλλιώς τη Παρασκευή, είσαι πιο ήρεμος γιατί έχει τελειώσει η εβδομάδα, δεν έχεις πρωινό ξύπνημα και ένα κάρο δουλειές να κάνεις! Μπορείς να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις ότι ώρα θέλεις, να χαλαρώνεις βρε παιδί μου και μόνο που είναι Παρασκευή !
– Για εμένα..Μαζί σου κάθε βράδυ είναι σαν Παρασκευή βράδυ.
Του χαμογελάω, τον αγκαλιάζω και μέχρι να πούμε καληνύχτα δε μίλησα ξανά.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Ρωξάνη Καμάκα!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]