Κυριακή βράδυ, Θεσσαλονίκη.
Οι πανελλήνιες για όλους μας ήταν μια εμπειρία που δε ξεχνάς, νομίζω. Έδωσα και εγώ φέτος. Ήμουν μέτριος μαθητής, αλλά θα περνούσα εύκολα στη σχολή που ήθελα χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Είχα δώσει 3 μαθήματα και δεν είχαν πάει πολύ καλά, μετά το τέλος των εξετάσεων ήξερα ότι κινδύνευα να χάσω τη σχολή, αλλά ήμουν ψύχραιμος. Πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι και μόνο τα αποτελέσματα δε σκεφτόμουν. Έφτασε η στιγμή που έπρεπε να παραδώσω το μηχανογραφικό μου. Είχα σχεδιάσει ποιες σχολές θα έβαζα με τη προτεραιότητα και ήμουν έτοιμος να πάω να το καταθέσω. Όμως, το βράδυ πριν παραδώσω το μηχανογραφικό αγχώθηκα, ανέβασα πυρετό, με έπιασε βήχας, σηκώθηκα στις 3 τα χαράματα και ξύπνησα και τους γονείς μου, από τα πέντε μου είχα να το κάνω αυτό.
-Παιδί μου, τι έπαθες;
-Δεν είμαι καλά, έχω πυρετό νομίζω, ανακατεύομαι και δεν έχω σταματήσει να βήχω.
-Τι έγινε;
-Τίποτα.
-Τι τίποτα παιδί μου; Εδώ ψήνεσαι στο πυρετό!
-Έφαγες κάτι που σε πείραξε έξω;
-Όχι, όχι…
-Τότε τι έγινε;
-Δε ξέρω, δεν είμαι καλά…
-Παιδί μου, πάμε να ξαπλώσεις και θα έρθω εγώ να σου κάνω κομπρέσες και να θα σου φτιάξω και ένα τσάι!
Πήγα ξάπλωσα και ήρθε η μαμά μου στο προσκεφάλι μου. Μόλις μπήκε μέσα στο δωμάτιο βλέπει στο πάτωμα το μηχανογραφικό.
-Γι’ αυτό σκας; Έλα πιες το τσάι σου! Κάτσε να σου βάλω και μια κομπρέσα.
-Ρε Μαμά…
-Μη πεις κουβέντα όλα καλά θα πάνε! Όλα θα γίνουν όπως θέλεις!
Εκείνη την ώρα μπαίνει ο μπαμπάς μου στο δωμάτιο.
-Κοντό το μυαλό και υποφέρει το σώμα!
-Σταμάτη, σταμάτα και πήγαινε στο κρεβάτι! του λέει
-Ρε Μαμά…
-Παιδί μου, όλα καλά θα πάνε! Όλα θα γίνουν!
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι