Φέτος στόλισαν πολύ νωρίς. Πρώτη Δεκέμβρη και ήταν Σάββατο, η καλύτερη ευκαιρία για να στολίσουν. Η Νεφέλη πάντα λάτρευε τα Χριστούγεννα. Παρέα με τη ζεστή σοκολάτα της μαμάς και τα μελομακάρονα που λατρεύει,  έκατσε στην άκρη του καναπέ και χάζευε τα φωτάκια που αναβόσβηναν στο δικό τους ρυθμό μέσα στη σιωπή. Κοιτούσε ώρα πολλή το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώσπου στο κέντρο μιας μεγάλης γυαλιστερής μπάλας, είδε να καθρεφτίζεται ένα βλέμμα που είχε ξαναδεί. Πλησίασε στην μπάλα για να δει πιο καθαρά αυτά τα μάτια που ήξερε καλά.

-Αχ! Γιαγιά μου! Ήξερα ότι θα έρθεις! Ήμουν σίγουρη!

-Κοριτσάκι μου! Θέλαμε να σου κάνουμε έκπληξη με τον παππού σου!

-Θα περάσουμε μαζί τα Χριστούγεννα γιαγιά μου;

-Ναι αγάπη μου! Μαζί!

-Θα μου πεις και το Χριστουγεννιάτικο παραμύθι με την Ερατώ;

-Γίνεται Χριστούγεννα χωρίς το παραμύθι με την Ερατώ!

– Όχι βέβαια!

Είπαν με μια φωνή η γιαγιά και η Νεφέλη μαζί. Το παραμύθι άρχισε και η Νεφέλη κουλουριασμένη στην αγκαλιά της γιαγιάς αποκοιμήθηκε.

Κάθε χρόνο δε λείπει τίποτα από την μαγεία των Χριστουγέννων, το χριστουγεννιάτικο δέντρο που είναι όμορφα στολισμένο, η σοκολάτα της μαμάς που μυρίζει κανέλα και γαρίφαλο σε όλο το σπίτι, τα μελομακάρονα που η γλύκα τους λιώνει στο στόμα, της λείπει όμως η γιαγιά, η αγκαλιά της και το παραμύθι της Ερατώς.

Ένα χαμόγελο για όσους δεν είναι κοντά μας.

:)

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;

Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;

  • Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]

  • Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]

  • Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017.  Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]

  • Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο  βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]