Τρίτη Απόγευμα στην Πειραιώς.
Μετακόμισα και κουρτίνες δεν έβαλα. Έφυγα από το πατρικό μου. Ήθελα να μείνω μόνη μου. Ήρθε η στιγμή. Βαψίματα, καινούργια έπιπλα, κουζινικά, γλάστρες για το μπαλκόνι όλα κομπλέ. Μπήκα. Πρώτα Χριστούγεννα σπίτι μου. Για να το γιορτάσω διοργάνωσα event στολισμού στο καινούργιο μου σπίτι. Μεγάλη ήταν η χαρά μου. Αγαπημένοι φίλοι και οικογένεια για να ξεκινήσει όμορφα και αυτή η χρονιά. Πέρασε ένας χρόνο και πολλά άλλαξαν στη ζωή μου. Σπίτι άλλαξα, δουλειά άλλαξα, συνήθειες άλλαξα, πεποιθήσεις άλλαξα, στυλ άλλαξα. Επίσης, χώρισα. Πολλά χρόνια για να χάσω και άλλα. Αλλαγές πολλές. Πέρασε άλλος ένας χρόνος και οι αλλαγές συνέχιζαν. Εγώ άλλαξα, αμάξι άλλαξα, δουλειά ίδια. Δύο χρόνια όλα άλλαζαν κι εγώ μαζί. Κουρτίνες δεν έβαλα ποτέ. Αν με ρωτήσεις γιατί, δεν έχω απάντηση. Ίσως, έψαχνα τις ιδανικές κουρτίνες. Αποφάσισα μετά από δύο χρόνια να πάμε παρέα με τη μαμά μου για κουρτίνες.
-Επιτελούς παιδί μου, πήρες απόφαση να βάλεις κουρτίνες! Γυμνό το σπίτι χωρίς κουρτίνες.
-Αχ να χαρείς μην αρχίζεις. Στις εφτά θα έρθω να σε πάρω να πάμε για κουρτίνες.
Γυρίσαμε όλη την αγορά. Πρήστηκαν τα πόδια μας και τελικά αποφασίσαμε να κάτσουμε για φαγητό σε ένα ταβερνάκι. Πηγαίναμε οικογενειακώς σε αυτό, στη Βουλής βρίσκεται. Όση ώρα ήμασταν εκεί, δε σταματήσαμε να μιλάμε για τις κουρτίνες.
-Μα παιδί μου, ήταν πανέμορφη αυτή με τα λουλούδια. Ταιριάζει με τον καναπέ σου και ήταν φανταστικό το κουρτινόξυλο στην άκρη που έχει αυτόν το μεταλλικό κρίκο…
-Μαμά δε μου άρεσαν αυτές οι μαύρες γραμμές που είχε πάνω η κουρτίνα. Άσε που το κουρτινόξυλο είναι ασημί και δεν ταιριάζει καθόλου με το σπίτι…
-Τι να σου πω παιδί μου, ιδανικό δεν υπάρχει …αλλά τώρα κατάλαβα…
-Τι κατάλαβες βρε μαμά;
-Κατάλαβα γιατί είσαι… έτσι με τους άντρες… εδώ κουρτίνες δεν μπορείς να αποφασίσεις, άντε να αποφασίσεις για άντρα!
Μας έπιασαν τα γέλια. Φάγαμε και φύγαμε. Κοιμήθηκα με αυτή τη σκέψη. Ξύπνησα και πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο.
-Μαμά καλημέρα! Παρήγγειλα τις κουρτίνες θα έρθουν αύριο, θα έρθεις να με βοηθήσεις να τις βάλουμε;
-Ναι παιδί μου.
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από την Ακριβή Σωτηροπούλου! :)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]