Σάββατο πρωί, Αμπελόκηπους.

Μονολογώ, σαν να’ μαι μόνη μου.

-Να ξεσκονίσω πρώτα, να καθαρίζω τα τζάμια και μετά μπαλκόνια και παράλληλα πλυντήρια; Μάλλον πρώτα μπαλκόνια και μετά τζάμια και μετά ξεσκόνισμα! Πως ν ’απλώσω τα καθαρά ρούχα σε βρώμικο μπαλκόνι; Μα τι λέω! Καθόλου δε σκέφτομαι!

-Ναι, καθόλου δε σκέφτεσαι, αγάπη μου!

-Α! Εδώ είσαι! Τώρα σε κατάλαβα!

-Δε σκέφτεσαι καθόλου, λέω, γιατί σήμερα δε θα κάνεις τίποτα απ όλα αυτά!

-Μα τι λες βρε Μάνο; Είσαι καλά; Έχεις ρίξει μια ματιά στο σπίτι; Η σκόνη κοντεύει να φτάσει στο ταβάνι; Δε γίνεται!

-Η σκόνη είναι χωνευτική! Έχει τέλεια μέρα! Έχω ετοιμάσει ήδη τη μικρή, πήγαινε ντύσου να πάμε βόλτα! Σήμερα δεν έχει δουλειές.

Χαμογέλασα, τον αγκάλιασα και πήγα να ντυθώ. Ήταν τέλεια μέρα όντως, δεν είχα δει καν πόσο όμορφη λιακάδα είχε.

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;

Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;

  • Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]

  • Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]

  • Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017.  Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]

  • Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο  βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]