-Παιδί μου τι έχεις και κλαις;
-Γιαγιά μου!
-Τι έπαθες;
-Χώρισα με το Νικήτα!
-Γιατί; Τι έγινε;
-Γιατί γιαγιά μου…
-Σκούπισε τα μάτια σου και πες μου…
-Γιαγιά μου ξέρεις πόσο ερωτευμένη είμαι με τον Νικήτα… Από την πρώτη στιγμή που τον είδα τον ερωτεύτηκα, μου χαμογέλασε και άνοιξε η καρδιά μου! Αχώριστοι ήμασταν όλο το χρόνο, μαζί διαβάζαμε, μαζί πηγαίναμε βόλτα, μαζί βγαίναμε, όλα στο μαζί και πάντα ήμουν δίπλα του κάθε στιγμή. Όταν τσακώθηκε με τον πατέρα του καθόμασταν όλο το βράδυ μαζί και συζητούσαμε. Όταν τσακώθηκε με τους φίλους του ήμουν εκεί να τον στηρίξω. Μίλησα και με το Βασίλη και το Νίκο για να τα βρουν ξανά. Όταν πέρασε στη σχολή μαζί πήγαμε να γραφτεί και κάτσαμε μέχρι το βράδυ στο πάρτι της αποφοίτηση του. Μαζί. Ό,τι ήθελε ήμουν εκεί, σε κάθε απόφαση του και δεν τον άφησα στιγμή να νιώθει μόνος…και σήμερα πήγα να τον πάρω με το αμάξι και είδα να αγκαλιάζει την Ελένη…
-Κοριτσάκι μου!
-Αισθάνθηκα απαίσια… Γιατί; Γιαγιά μου γιατί;
-..Γιατί μερικές φορές το να ταΐζεις τη βροχή δεν την αποτρέπει από το να σε πνίξει.. κοριτσάκι μου.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
4 comments to “Γιατί μερικές φορές το να ταΐζεις τη βροχή…”
You can leave a reply or Trackback this post.
Άννα Λιατήρη - 01/12/2019 at 1:44 ΜΜ
Από τα ωραιότερα, Μαρία μου! Ίσως επειδή έχει τη σοφία της γιαγιάς. Σε χαιρετώ!
Maria - 01/12/2019 at 9:26 ΜΜ
Σε ευχαριστώ πολύ Άννα μου!:)
Αιμιλία - 02/12/2019 at 11:20 ΜΜ
Το αγαπώ κι αυτό…
Maria - 15/12/2019 at 10:18 ΜΜ
Μια αλήθεια με αγάπη!:)