-Παιδί μου τι έχεις και κλαις;
-Γιαγιά μου!
-Τι έπαθες;
-Χώρισα με το Νικήτα!
-Γιατί; Τι έγινε;
-Γιατί γιαγιά μου…
-Σκούπισε τα μάτια σου και πες μου…
-Γιαγιά μου ξέρεις πόσο ερωτευμένη είμαι με τον Νικήτα… Από την πρώτη στιγμή που τον είδα τον ερωτεύτηκα, μου χαμογέλασε και άνοιξε η καρδιά μου! Αχώριστοι ήμασταν όλο το χρόνο, μαζί διαβάζαμε, μαζί πηγαίναμε βόλτα, μαζί βγαίναμε, όλα στο μαζί και πάντα ήμουν δίπλα του κάθε στιγμή. Όταν τσακώθηκε με τον πατέρα του καθόμασταν όλο το βράδυ μαζί και συζητούσαμε. Όταν τσακώθηκε με τους φίλους του ήμουν εκεί να τον στηρίξω. Μίλησα και με το Βασίλη και το Νίκο για να τα βρουν ξανά. Όταν πέρασε στη σχολή μαζί πήγαμε να γραφτεί και κάτσαμε μέχρι το βράδυ στο πάρτι της αποφοίτηση του. Μαζί. Ό,τι ήθελε ήμουν εκεί, σε κάθε απόφαση του και δεν τον άφησα στιγμή να νιώθει μόνος…και σήμερα πήγα να τον πάρω με το αμάξι και είδα να αγκαλιάζει την Ελένη…
-Κοριτσάκι μου!
-Αισθάνθηκα απαίσια… Γιατί; Γιαγιά μου γιατί;
-..Γιατί μερικές φορές το να ταΐζεις τη βροχή δεν την αποτρέπει από το να σε πνίξει.. κοριτσάκι μου.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
4 Comments
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι
Από τα ωραιότερα, Μαρία μου! Ίσως επειδή έχει τη σοφία της γιαγιάς. Σε χαιρετώ!
Σε ευχαριστώ πολύ Άννα μου!:)
Το αγαπώ κι αυτό…
Μια αλήθεια με αγάπη!:)