-Παιδί μου τι έχεις και κλαις;

-Γιαγιά μου!

-Τι έπαθες;

-Χώρισα με το Νικήτα!

-Γιατί; Τι έγινε;

-Γιατί γιαγιά μου…

-Σκούπισε τα μάτια σου και πες μου…

-Γιαγιά μου ξέρεις πόσο ερωτευμένη είμαι με τον Νικήτα… Από την πρώτη στιγμή που τον είδα τον ερωτεύτηκα, μου χαμογέλασε και άνοιξε η καρδιά μου! Αχώριστοι ήμασταν όλο το χρόνο, μαζί διαβάζαμε, μαζί πηγαίναμε βόλτα, μαζί βγαίναμε, όλα στο μαζί και πάντα ήμουν δίπλα του κάθε στιγμή. Όταν τσακώθηκε με τον πατέρα του καθόμασταν όλο το βράδυ μαζί και συζητούσαμε. Όταν τσακώθηκε με τους φίλους του ήμουν εκεί να τον στηρίξω. Μίλησα και με το Βασίλη και το Νίκο για να τα βρουν ξανά. Όταν πέρασε στη σχολή μαζί πήγαμε να γραφτεί και κάτσαμε μέχρι το βράδυ στο πάρτι της αποφοίτηση του. Μαζί. Ό,τι ήθελε ήμουν εκεί, σε κάθε απόφαση του και δεν τον άφησα στιγμή να νιώθει μόνος…και σήμερα πήγα να τον πάρω με το αμάξι και είδα να αγκαλιάζει την Ελένη…

-Κοριτσάκι μου!

-Αισθάνθηκα απαίσια… Γιατί; Γιαγιά μου γιατί;

-..Γιατί μερικές φορές το να ταΐζεις τη βροχή δεν την αποτρέπει από το να σε πνίξει.. κοριτσάκι μου.

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

4 Comments

  1. Άννα Λιατήρη 01/12/2019 at 1:44 ΜΜ

    Από τα ωραιότερα, Μαρία μου! Ίσως επειδή έχει τη σοφία της γιαγιάς. Σε χαιρετώ!

  2. Αιμιλία 02/12/2019 at 11:20 ΜΜ

    Το αγαπώ κι αυτό…

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;

Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;

  • Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]

  • Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017.  Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]

  • Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο  βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]

  • Τα φοιτητικά μας χρόνια μένουν ανεξίτηλα και αυτό γιατί έχουν πλάκα. Είναι εκείνες οι στιγμές που θυμάσαι για πάντα και ξεπετάγονται άξαφνα στην μνήμη σου καθώς κάνεις μια βόλτα στην Πλάκα. Μια απο τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα ήταν και η μέρα που έφυγα από το πατρικό μου για να πάω στην Αθήνα, […]