Δευτέρα πρωί στο Μοσχάτο.
Δουλεύω από τα 18 και αποφάσισα στα 30 μου να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας. Βαρέθηκα να ακούω -αυτό πρέπει να κάνεις! Αυτό είναι το σωστό! Πάντα άκουγα αυτή την έκφραση έχοντας μια αμφιβολία. Στην αρχή ακολουθούσα το σωστό, όπως μου έλεγαν. Δεν ήξερα, άκουγα κι έκανα. Όσο περνούσαν τα χρόνια, η αμφιβολία έγινε επιβεβαίωση. Έφτασε, λοιπόν, η στιγμή που δημιούργησα το δικό μου σωστό που ήταν διαφορετικό από ό,τι μου έλεγαν. Έφτιαξα το δικό μου γραφείο. Δικοί μου κανόνες, δικές μου διαδικασίες, όλα δικά μου. Δουλειά, αγωνία και ξενύχτια. Τα κατάφερα. Θέλει κόπο για να κατακτήσεις κάτι, αλλά σίγουρα θέλει πολύ μεγαλύτερη θέληση, εγώ αυτό κατάλαβα. Ήμουν συνηθισμένος με την άμεση επικοινωνία με τους πελάτες, την γκρίνια τους, τις υπερβολές τους, την αγωνία τους. Ήξερα πως να αντιμετωπίζω τον καθένα ξεχωριστά και να φεύγει από το γραφείο μου λίγο πιο χαρούμενος από όσο ήρθε.
Ένα πελάτης μου είχε πει κάποτε:
-Είσαι καλός γιατί γαληνεύεις το άγχος!
Μου άρεσε πολύ αυτή η φράση. Την κράτησα.
Βέβαια έχεις και την άλλη πλευρά.
-Εκεί που κάθεσαι… Εσύ δεν έχεις ανάγκη…μια χαρά τα κατάφερες… Εμείς να δούμε…
– ‘Ολα καλά θα πάνε!
Πάντα έτσι απαντούσα, με χαμόγελο. Δεν ξέρω πόσο βολικό είναι να βγάζεις συμπεράσματα φέροντας τον εαυτό σου σε χειρότερη θέση για να αισθανθείς καλύτερα.
Μήπως είναι κάποιο ψυχολογικό παιχνίδι;
Bέβαια αναρωτιέμαι με ποιον με τον εαυτό σου ή με τον άλλον.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Δημήτρη Μεσσυνέζο!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]