Ε!Τώρα…!

Πάλι δεν απάντησε στο μήνυμα. Έχει εξαφανιστεί εδώ και δύο μέρες. Θέλω να τον πάρω τηλέφωνο, αλλά κρατιέμαι με νύχια και με δόντια. Γιατί να μη με πάρει αυτός τηλέφωνο; Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί…

Περάσαμε τόσο όμορφα το σαββατοκύριακο! Μου πήρε δώρο ένα τέλειο καφτάνι και μια τσάντα από την Πλάκα στη βραδινή μας βόλτα το Σάββατο! Είναι αλήθεια τόσο ρομαντικός που δεν το πιστεύω ούτε εγώ η ίδια ότι υπάρχει τέτοιο αγόρι και είναι το δικό μου αγόρι. Τσιμπήστε με, αν κοιμάμαι να ξυπνήσω αδέρφια!

-Μωρό μου, αυτό το μικρό δωράκι από εμένα για τις καλοκαιρινές μας διακοπές!

Αυτά μου είπε βγαίνοντας από το υπέροχο μαγαζί, που πάντα τα μάτια μου κολλάνε στη βιτρίνα, κάθε φορά που περνάω από την Πλάκα.Χάρηκα τόσο πολύ για το δώρο όσο και για τον τρόπο που το εξέφρασε. Δεν το κάνουν όλοι.Ας μην τους βάλω όλους σε ένα κουβά, δεν το έκανε κανένας από τα πρώην αγόρια μου. Βρε λες να άλλαξε η τύχη μου; Για εμένα είναι πολύ νωρίς να εκφραστώ, αλλά με τον τρόπο του με ξεκλειδώνει σιγά-σιγά και νιώθω τόσο όμορφα! Βγαίνουμε ένα μήνα και θα ήθελα να ομολογήσω ότι είμαι ακόμα φοβισμένη από το προηγούμενο στραπάτσο που είχα με τον Κυριάκο. Έφυγε για Αμερική με την πρώην του κι εγώ έμεινα με ανοιχτό το στόμα μόλις μου είπε:

-Κική, δεν πάει άλλο… Θα πάω στην Αμερική με την Τζέσικα .

Όσο κι αν δεν το πιστεύετε αυτό μου είπε, με στόμφο και απόλυτη ειλικρίνεια. Εκείνη η στιγμή ήταν πραγματικά δύσκολη για εμένα, είχα μείνει άφωνη σε κατάσταση σοκ. Ο Κυριάκος επέλεξε εκείνο το απόγευμα Σαββάτου, Ιούλιο μήνα με 40^oC στην Αθήνα, να μου πει αυτή την ατάκα και να φύγει. Τι έκανα εγώ; Έμεινα να κλαίω στον καναπέ παρέα με το Air-condition, γιατί όλοι είχαν πάει διακοπές. Μου στάθηκε το air-condition σε αυτό το χωρισμό, το αναγνωρίζω. Γεια σου Κυριάκο και αέρα στα πανιά σου. Δε θέλω να τα θυμάμαι. Ό,τι έγινε με τον Κυριάκο με έχει επηρεάσει αρκετά για να μην πέσω με τα μούτρα στον Παναγιώτη. Π-α-ν-α-γ-ι-ώ-τ-η-ς. Μα τι ωραίο παιδί είναι, είπα όταν τον είδα! Μα τι ωραίο όνομα, είπα όταν τον γνώρισα.

Γνώρισα τον Παναγιώτη σε ένα πάρτυ της εταιρείας. Χαμογελαστός, ωραίος και κοινωνικός. Αχ! Σκίρτησε η καρδιά μου βρε παιδί μου! Μόλις είδα τον Παναγιώτη, την ίδια στιγμή ξέχασα τον Κυριάκο και την Τζέσικα μαζί! Ο Παναγιώτης, σκέφτηκα, είναι το νέο. Με είδε, τον είδα και έτσι ξαφνικά αρχίσαμε να μιλάμε ακατάπαυστα. Φημίζομαι για την πολυλογία μου, αλλά νομίζω ότι ο Παναγιώτης με συναγωνίζεται ισάξια.

Βγήκαμε πρώτο ραντεβού και ήταν μαγικά. Βγήκαμε δεύτερο ραντεβού ήταν υπέροχα. Βγήκαμε τρίτο και εδώ και ένα μήνα βγαίνουμε συνέχεια. Πρώτη φορά έχει να φανεί δύο μέρες. Του έστειλα ένα μήνυμα χτες και δεν απάντησε. Είναι στο «διαβάστηκε», μα δεν απάντησε. Του έστειλα δεύτερο μήνυμα σήμερα, αλλά δεν το έχει διαβάσει. Συνεχίζω να κάνω παρέα με το air-condition μου και περιμένω να μου στείλει. Αύγουστος. Η Αθήνα άδεια. Η Αθήνα καίει και εγώ καίγομαι που δε μου έχει στείλει ένα μήνυμα. Όλοι διακοπές. Οι δικές μου διακοπές έφυγαν για Αμερική με τον Κυριάκο και την Τζέσικα. Είχαμε κανονίσει από τον Ιανουάριο να πάμε Πήλιο. Πάει ο Κυριάκος, πάει και το Πήλιο. Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο, είναι αυτός  Δεν το σηκώνω και φωνάζω σαν τρελή «ΑΑΑΑΑ! ΝΑΙΙ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ!». Σκέφτομαι για δευτερόλεπτα να μην το σηκώσω. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Σηκώνω το τηλέφωνο και είμαι γλυκιά σα μέλι.
-Κική, ήθελα να μιλήσουμε.
-Όλα καλά;
-Είσαι σπίτι;
-Ναι.
-Θα είσαι την επόμενη ώρα;
-Ναι.
-Έρχομαι.
Είναι πολύ απότομος και διεκπαιρεωτικός. Θα μείνω ψύχραιμη, τι χειρότερο να συμβεί μετά από τον Κυριάκο; Βράζω μέσα σου.

Χτυπάει το κουδούνι. Ανοίγω.
-Γεια, μου λέει λες σα να είναι Μεγάλη Παρασκευή. Ούτε φιλί, ούτε αγκαλιά. Κάθεται στον καναπέ πριν προλάβω να πω κάτι. Κάθομαι και εγώ στον καναπές.
-Παναγιώτη… Τι συμβαίνει;
-Κική, δε θέλω να σου πουλάω φούμαρα, αλλά θέλω να το λήξουμε…
-Τι έγινε;
-Δε θέλω να συνεχίσουμε.
-Μα τι συνέβη;
-Δε θα ήθελα να μπούμε σε λεπτομέρειες
-Δεν ξέρω τι να πω..
-Δε χρειάζεται να πεις τίποτα. Θα ήθελα να το λήξουμε.

– Θα ήθελα να μάθω το γιατί.

-Δε θέλω να μπούμε σε λεπτομέρειες και δε θέλω να το συζητήσουμε. Ήρθα μόνο για να σου το πω από κοντά, γιατί αυτό θεώρησα σωστό.
– Δε θα ήθελα να συζητήσουμε τι είναι σωστό και τι όχι. Σε παρακαλώ θα ήθελα να φύγεις από το σπίτι τώρα.
-Πριν φύγω…
-Τι;
-Τα δώρα…
-Ποια δώρα;
-Που σου πήρα το Σάββατο από την Πλάκα…
-Τι;
-Θα τα ήθελα πίσω.
-Δε μιλάς σοβαρά!

-Ε! Τώρα…τα δώρα!

Άρχιζα να γελάω και να κλαίω μαζί. Έφυγα σφαίρα για την ντουλάπα για να τα φέρω Δε θυμάμαι πάρα πολλά, άλλα βρέθηκε έξω από την πόρτα με το καφτάνι και την τσάντα σκισμένα γύρω από το λαιμό του έξω από την πόρτα μου. Ήταν τα δώρα για τις καλοκαιρινές μας διακοπές.

#atakaistoria #tsatsakimaria