Τρίτη πρωί στο Κουκάκι.
-Καλησπέρα σας κα. Έλενα, τι κάνετε;
-Καλησπέρα Ρόζα, όλα καλά!
– Μπορείτε να περάσετε, το ντουλαπάκι σας είναι το 22. Ορίστε και τα κλειδιά σας!
-Ευχαριστώ κορίτσι μου!
-Γεια σας κα.Λυδία
– Σε ευχαριστούμε, Ρόζα, θα τα πούμε σε λίγο.
Οι δυο κυρίες περίμεναν μπροστά μου και μπήκαν μαζί. Μετά μπήκα εγώ και καλημέρισα τη Ρόζα, πήρα το κλειδάκι για το ντουλαπάκι μου και προχώρησα στα αποδυτήρια. Κατεβήκαμε μαζί τις σκάλες για να πάμε στον 1ο όροφο που είναι ο διάδρομος και το ελλειπτικό. Φορούσαν και οι δυο αθλητικά παπούτσια, αλλά η μια κυρία – φαινόταν λίγο μεγαλύτερη – φορούσε αθλητικά παπούτσια με μια μάλλινη μπλε φούστα, ένα γκρι πολύ χοντρό καλσόν και ένα πουλόβερ γκρι. Αναρωτιόμουν πως θα μπορέσει να κάνει γυμναστική με αυτά τα ρούχα.
Κατεβαίνουνε, η μια κυρία με τα αθλητικά ρούχα και παπούτσια ξεκινάει κανονικά στο διάδρομο και η άλλη κυρία κάθεται στο δίπλα διάδρομο ακίνητη. Πάει στο ελλειπτικό η κυρία με τα αθλητικά ρούχα και παπούτσια ξεκινάει κανονικά η άλλη κυρία κάθεται δίπλα της ακίνητη. Ξανά και ξανά το ίδιο σε όλα τα όργανα. Φτάνουν δίπλα μου και αρχίζω “αναγκαστικά” να ακούω τι λένε.. Μιλούσαν για ότι μπορείς να φανταστείς από συνταγές, μέχρι οικογενειακά κουτσομπολιά και παλιές ιστορίες. Ήταν τόσο ευχάριστη η παρέα τους που πέρασαν 2 ώρες και δεν το κατάλαβα. Μπήκαμε στα αποδυτήρια:
-Ήθελα να σας πως πόσο σας θαύμασα που είστε με τη μητέρα σας ακόμα και στο γυμναστήριο.
-Δεν υποφέρει τη μοναξιά. Να ‘σαι καλά, κοριτσάκι μου.
Της χαμογέλασα, μου χαμογέλασε και έφυγα.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]