Αθήνα, Σάββατο βράδυ
Το καλοκαίρι του 2010 τη γνώρισα στην Κεφαλονιά, μαγεύτηκα από τη πρώτη φορά που την είδα. Αυτά τα γαλάζια μάτια της με συνεπήραν. Γερμανικής καταγωγής και έμενε στη Γενεύη. Αποφασίσαμε να είμαστε μαζί, αν και η απόσταση ήταν μεγάλη. Αθήνα – Γενεύη το είχα κάνει Παγκράτι – Κολιάτσου. Πιο συχνά ήμουν σ’ ένα αεροπλάνο, παρά στο αμάξι μου. Πέρασαν 2 χρόνια και δε κατάλαβα πώς. Ένα βράδυ Σαββάτου εγώ στην Αθήνα και αυτή στη Γενεύη.
-Μου λείπεις…
-Και εμένα μου λείπεις…
-Μακάρι να ήσουν εδώ! Τώρα θα πηγαίναμε μια βόλτα στη Πλάκα…
-Μμμ… αν ήσουν εσύ εδώ θα πηγαίναμε στο αγαπημένο μας εστιατόριο στο κέντρο της Γενεύης!
-Ναι, αλλά αν ήσουν εσύ εδώ… τώρα θα τρώγαμε τώρα το αγαπημένο μας παγωτό στη Γλυφάδα!
-Και αν ήσουν εσύ εδώ… θα πηγαίναμε για χορό στο αγαπημένο μας μπαράκι στο Hollande!
-Και αν… και αν …δεν είσαι εδώ και δεν είμαι εκεί…
-…και αυτό με πληγώνει…
-Και εμένα…
-Τι θα κάνουμε; …μου λείπει το κάθε μέρα μου μαζί σου…
-Παλεύουμε τόσο καιρό να βρεθούμε στο ίδιο μέρος και δε τα έχουμε καταφέρει…
-…είμαστε ακόμα μαζί και αυτό έχει τη σημασία, έτσι δεν είναι;
-Δυο χρόνια τόσος κόπος …και δεν ξυπνάω κάθε μέρα μαζί σου…
-Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο και διάθεση για το κοντά των ανθρώπων, και εμείς είμαστε κοντά στο μακριά!
Δε μπορούσα να την αγκαλιάσω μέσα από την οθόνη, ούτε να σκουπίσω τα δάκρυά της. Ήξερα όμως ότι το άλλο Σάββατο θα την είχα στην αγκαλιά μου.
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Γιώργο Καλούδη!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή
Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε
Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους
Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι