Μεγάλωσα στην επαρχία. Το κέντρο της Ελλάδας είναι η Αθήνα και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Άλλωστε ο μισός πληθυσμός ζει εκεί. Η Αθήνα πριν την γνωρίσω έμοιαζε στα μάτια μου η πιο όμορφη πόλη. Δεν την είχα δει ποτέ πριν πατήσω στον βρώμικο ηλεκτρικό για πρώτη φορά, όταν ήμουν περίπου εφτά χρονών. […]
Οι μέρες κυλάνε κι εγώ νομίζω ότι κάθε μέρα βυθίζομαι σε μια μαύρη τρύπα. Πιέζομαι από την δουλεία, γιατί οι πωλήσεις είναι στα τάρταρα. Πιέζομαι από την Θεόφιλο, ο οποίος αποφάσισε μετά από δύο χρόνια που μου έχει κάνει πρόταση γάμου, να κανονίσουμε τον γάμο μας, Ποιος θα τον κανονίσει; Μη ρωτάς! Εγώ, μαζί με […]
Πρώτη πρωτοχρονιά χωρίς εσένα. Πέθανε το μαζί μας και μαθαίνω να ζω στο μόνη μου πια. Χωρίσαμε και όλα άλλαξαν τόσο μέσα μου όσο και έξω μου. Εννοώ ότι άλλο είναι να σκέφτεσαι για δύο και άλλο μόνο για εσένα. Άλλαξαν οι συνήθειες μου, το περιβάλλον μου, τα χόμπι μου. Άλλαξαν όλα. Δέκα χρόνια ήταν […]
Ηράκλειο Κρήτης, Κυριακή απόγευμα. Καλοκαίρι! Αύγουστος! Διακοπές στο Ηράκλειο. Ηράκλειο Κρήτης, μην μπερδευόμαστε με το Ηράκλειο Αττικής. Πάτρια εδάφη. Λείπω πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Παρά το γεγονός ότι δε γίνεται πάντα, θέλω Πάσχα, καλοκαίρι και Χριστούγεννα να είμαι μαζί με τους δικούς μου και τους φίλους μου στο Ηράκλειο. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Άντρας, παιδί, […]
Ο Χριστόφορος λατρεύει το ψάρι όσο κι εγώ. Δύο φορές την εβδομάδα «ψαριάζουμε», έτσι λέμε μεταξύ μας το να ψήνουμε ψάρι. Έφτασε κιόλας η Πέμπτη και δεν έχουμε φάει ψάρι ακόμα. Σήμερα πρέπει! Μετά από το πρωινό μου τρέξιμο, περνάω από την ψαρού. Μη σε ξενίζει η λέξη, είναι τιμής ένεκεν της παιδικής μου ηλικίας. […]
Το ίδιο παράθυρο, στον ίδιο παράδεισο κάθε καλοκαίρι. Τα καλοκαίρια μας μετρώ και όχι τα χρόνια που γέμισαν τη ζωή μας. Παραμένει η ίδια αίσθηση, μαγική, κάθε φορά που ανοίγω αυτό το παράθυρο. Το παράθυρο στο δικό μας παράδεισο. Μια θεά που κλείνει το δικό μας μαζί. Μας αγκαλιάζει δροσερά, καθώς τα δικά μας χέρια […]
Πάλι δεν απάντησε στο μήνυμα. Έχει εξαφανιστεί εδώ και δύο μέρες. Θέλω να τον πάρω τηλέφωνο, αλλά κρατιέμαι με νύχια και με δόντια. Γιατί να μη με πάρει αυτός τηλέφωνο; Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί… Περάσαμε τόσο όμορφα το σαββατοκύριακο! Μου πήρε δώρο ένα τέλειο καφτάνι και μια τσάντα από την Πλάκα στη βραδινή μας βόλτα […]
Πέμπτη Βράδυ, Πετράλωνα. Ήταν μια πολύ δύσκολη εβδομάδα για εμένα. Πολύ άγχος, πολύ τρέξιμο με τη δουλειά και κάποια θέματα υγείας που με ταλαιπώρησαν. Αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχουν τόσο πιεσμένες περίοδοι στη ζωή μου, που δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω και ποιο είναι πιο σημαντικό από το άλλο. Χάνομαι κι εγώ στο χάος που επικρατεί. […]
Σάββατο βράδυ, Γκύζη. Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια. Δύο χρόνια που όλα άλλαξαν εν μια νυκτί. Ήταν η κανονική ζωή και η ζωή με την πανδημία. Τη μια μέρα ελεύθερος και ξαφνικά την άλλη κλεισμένος σ’ ένα διαμέρισμα στου Γκύζη 50 τμ, να δουλεύεις, να τρως, να κοιμάσαι και ξανά το ίδιο. Να βλέπεις τον ίδιο […]
Σάββατο βράδυ, Βερολίνο. Ήταν οι πρώτες μου μέρες στη Γερμανία, Βερολίνο για την ακρίβεια. Νέα αρχή, νέα ζωή. Πάνε τα παλιά, έφυγαν την ώρα που απογειώνουν από την Αθήνα. Την πρώτη εβδομαδα θα εμένα στη φίλη μου, τη Βίλμα, μέχρι να πάω στο σπίτι που είχα κλείσει. Neukölln λεγόταν η περιοχή. Έφτασα Παρασκευή βράδυ. Ήμουν […]