Ο Χριστόφορος λατρεύει το ψάρι όσο κι εγώ. Δύο φορές την εβδομάδα «ψαριάζουμε», έτσι λέμε μεταξύ μας το να ψήνουμε ψάρι. Έφτασε κιόλας η Πέμπτη και δεν έχουμε φάει ψάρι ακόμα. Σήμερα πρέπει! Μετά από το πρωινό μου τρέξιμο, περνάω από την ψαρού. Μη σε ξενίζει η λέξη, είναι τιμής ένεκεν της παιδικής μου ηλικίας. […]
Το ίδιο παράθυρο, στον ίδιο παράδεισο κάθε καλοκαίρι. Τα καλοκαίρια μας μετρώ και όχι τα χρόνια που γέμισαν τη ζωή μας. Παραμένει η ίδια αίσθηση, μαγική, κάθε φορά που ανοίγω αυτό το παράθυρο. Το παράθυρο στο δικό μας παράδεισο. Μια θεά που κλείνει το δικό μας μαζί. Μας αγκαλιάζει δροσερά, καθώς τα δικά μας χέρια […]
Πάλι δεν απάντησε στο μήνυμα. Έχει εξαφανιστεί εδώ και δύο μέρες. Θέλω να τον πάρω τηλέφωνο, αλλά κρατιέμαι με νύχια και με δόντια. Γιατί να μη με πάρει αυτός τηλέφωνο; Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί… Περάσαμε τόσο όμορφα το σαββατοκύριακο! Μου πήρε δώρο ένα τέλειο καφτάνι και μια τσάντα από την Πλάκα στη βραδινή μας βόλτα […]
Πέμπτη Βράδυ, Πετράλωνα. Ήταν μια πολύ δύσκολη εβδομάδα για εμένα. Πολύ άγχος, πολύ τρέξιμο με τη δουλειά και κάποια θέματα υγείας που με ταλαιπώρησαν. Αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχουν τόσο πιεσμένες περίοδοι στη ζωή μου, που δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω και ποιο είναι πιο σημαντικό από το άλλο. Χάνομαι κι εγώ στο χάος που επικρατεί. […]
Σάββατο βράδυ, Γκύζη. Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια. Δύο χρόνια που όλα άλλαξαν εν μια νυκτί. Ήταν η κανονική ζωή και η ζωή με την πανδημία. Τη μια μέρα ελεύθερος και ξαφνικά την άλλη κλεισμένος σ’ ένα διαμέρισμα στου Γκύζη 50 τμ, να δουλεύεις, να τρως, να κοιμάσαι και ξανά το ίδιο. Να βλέπεις τον ίδιο […]
Σάββατο βράδυ, Βερολίνο. Ήταν οι πρώτες μου μέρες στη Γερμανία, Βερολίνο για την ακρίβεια. Νέα αρχή, νέα ζωή. Πάνε τα παλιά, έφυγαν την ώρα που απογειώνουν από την Αθήνα. Την πρώτη εβδομαδα θα εμένα στη φίλη μου, τη Βίλμα, μέχρι να πάω στο σπίτι που είχα κλείσει. Neukölln λεγόταν η περιοχή. Έφτασα Παρασκευή βράδυ. Ήμουν […]
Κυριακή πρωί, Λαγονήσι. Μια Κυριακή μεσημέρι του Αυγούστου μου είχες πει: -Είμαι εκεί, κι ας είμαι μακριά, θα με βρεις αν με ψάξεις, αρκεί να ακολουθήσεις τα βήματα στην άμμο. – Πάντα αυτά θα ακολουθώ όσο μακριά και αν είσαι, γιατί σε έχω μέσα μου. Κομμάτι της ψυχής μου είσαι. Αυτό είχα πει εγώ εκείνο […]
Σάββατο βράδυ, Παπάγου Ήμασταν τα“2 Μ”. Γεννηθήκαμε την ίδια μέρα με την Μαργαρίτα, εγώ Μελίνα. Ίδιο ζώδιο και ίδιο ωροσκόπο. Να τα λέμε αυτά, δεν είναι τυχαία. Οι γονείς μας είναι φίλοι πολλά χρόνια και όλα τα έκαναν όλα. Ξενύχτια ως φοιτητές, πρώτες δουλειές, κοπέλες, παντρειές και παιδιά. Οι μαμάδες έμειναν έγκυες σχεδόν το ίδιο […]
Πέμπτη βράδυ, Γκύζη. Ξέρεις ότι πάντα μου αρέσει να βάζω χρόνο και τόπο. Ξέρεις τι μου αρέσει και τι όχι. Δεν ξέρω πως να σε πω. Αγάπη μου σε έλεγα. Ακόμα έτσι σε λέω μέσα μου. Αναρωτιέμαι γιατί έπαψε αυτή η φράση να σε αγγίζει και να μιλάει στην ψυχή σου όπως άλλοτε. Δεκέμβριο γνωριστήκαμε. […]
Τετάρτη μεσημέρι, Ιλίσια. – Γεια σου Ελπίδα. Πώς πήγε το σχολείο; -Μαμά δεν πεινάω. – Τι έχεις και δεν έχεις τα κέφια σου; -Μαμά, έχω στεναχωρηθεί πολύ. -Γιατί τί έγινε; -Η Μάρθα θα κάνει πάρτι το Σάββατο και δε με κάλεσε. Έχει καλέσει όλη την τάξη εκτός από εμένα. -Απ’ ότι όσο θυμάμαι δεν την […]
