Δευτέρα βράδυ Αγία Παρασκευή.
Η εβδομάδα ξεκινάει και εγώ δεν έχω καμία διάθεση να πάω στη δουλειά. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά μέχρι τα 65 ή 70. Πόσο έχει πάει το όριο ηλικίας;
Είμαι 35 και οι αντοχές μου είναι σε οριακό σημείο.
-Μαρίνα, να ξέρεις, αυτό το Project δε θα βγει! Κάθε μέρα και άλλο εμπόδιο, κάθε μέρα κάτι άλλο προκύπτει για να δυσκολέψει τη κατάσταση! Όχι, όχι να μη προχωρήσει! Να κολλήσει εκεί στη λεπτομέρεια! Γιατί τόσα εμπόδια;
-Άντε βρε! Μου λέει η Μαρίνα.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Είμαστε στο προαύλιο της αυλής, δεύτερο έτος.
-Φανή, πως θα βγει αυτή η εργασία; Έχει τόση πολλή βιβλιογραφία που δε ξέρω αν μας φτάνει μια ζωή για να τα διαβάσουμε όλα αυτά!
-Άντε βρε Μίνα! Θα βγει!
– 0 –
Είμαστε στο σπίτι του Γιώργο, τρίτο έτος για το πάρτυ των γενεθλίων του.
-Ρε τι έγινε;
-Διακοπή ρεύματος!
-Πάει το πάρτι…
-Άντε βρε! Και γιατί υπάρχουν τα κεριά;
Αρχίσαμε να τραγουδάμε και να χορεύουμε με κεριά και παρέα τη κιθάρα του Νέστορα να μας ξεσηκώνει για χορό.
Μας πήρε το ξημέρωμα, αν και το φως είχε έρθει, εμείς είχαμε ακόμα τα κεριά.
– 0 –
Καλοκαίρι στο τέταρτο έτος.
-Μα είστε τρελοί; Θα πάμε Σεπτέμβρη στη θάλασσα; Λέει η Λένια
-Σήμερα έδειχνε βροχές! Λέει ο Γρηγόρης που μόλις μπήκε στο αμάξι.
-Θα κάνουμε μπάνιο; Ρωτάει ο Μάνος που είχε αρχίσει να βγάζει τα cd για τη διαδρομή!
-Φανή, αλήθεια θα πάμε θάλασσα; Ρε θα βρέξει! Λέει η Νίνα στο πίσω κάθισμα!
-Άντε βρε! Σήμερα δε θα βρέξει αφού έχουμε κανονίσει να πάμε για μπάνιο! Φεύγουμε λέμε! Μάνο, φρόντισε σε παρακαλώ τη μουσική! Λέω εγώ και βάζω μπροστά τη μηχανή.
Σταγόνα δε έριξε. Η μπόρα άρχισε μόλις φτάσαμε στο σπίτι. Ένιωθα το αλάτι στα χείλια μου και έξω μύριζε βροχή.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Flashback της στιγμής.
-Μαρίνα έχεις δίκιο! Άντε βρε! Θα βγει και αυτό το project όπως όλα τα άλλα!
Στιγμές που ζήσαμε. Στιγμές που θα ζήσουμε.
Άντε βρε όλα γίνονται!
Μαρία Τσατσάκη
#atakaistoria #tsatsakimaria
Ατάκα από Φανή Ζάρκου!:)
Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;
Είναι Κυριακή και σήμερα γίνομαι νονά. Είναι λίγο μεγάλη η βαφτιστήρα μου, αλλά πέντε χρόνια με τους κουμπάρους προτιμούσαμε να κανονίζουμε διακοπές από το να κανονίσουμε την βάφτιση. Κάθε Δεκέμβρη, εκεί στην αλλαγή του χρόνου λέγαμε : – Φέτος θα γίνει η βάφτιση! Κάθε χρόνο το λέγαμε, κάθε χρόνο βάζαμε ένα νέο προορισμό με την
– Μέλπω! Είμαι ερωτευμένη! -΄Ωπα! Τι δήλωση είναι αυτή! Λέγε! – Θυμάσαι τον Έκτορα; – Ναι παιδί μου! Που είχε έρθει στο χωριό πέρυσι το καλοκαίρι! – Ναι αυτόν! Τον είδα την προηγούμενη εβδομάδα στην παραλία που πήγαμε με τα παιδιά! Είναι εδώ στο χωριό και φέτος! – Αλήθεια; Λέγε Στέλλα! – Ναι σου λέω!
Ήθελα πολύ καιρό να πάω στην παράσταση ”Λευκές Νύχτες”. Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Βαρύ έργο. Ήταν και ο λόγος που δεν έβρισκα εύκολα παρέα να πάω. Τελικά, η Μαρία δέχτηκε να πάμε. Ένα βράδυ Πέμπτης μετά τη δουλειά πήγαμε για ένα ποτάκι και στη συνέχεια στο θέατρο. Ήμασταν τυχερές, γιατί μας βρήκαν θέση στην πρώτη σειρά. Δίπλα
Ήταν το πρώτο μας ραντεβού, μετά από τη γνωριμία μας στο πανηγύρι του χωριού. Ναι…Ξέρω ότι δεν είναι η καλύτερη περίσταση να γνωρίσεις κάποιον. Είναι όλοι οι συγγενείς, όλες οι κουτσομπόλες του χωριού και ένας χαμός από χορό και φαγοπότι. Καταφέραμε να γνωριστούμε. Τα βασικά, δηλαδή, όνομα, δουλειά κάνουμε και πως βρεθήκαμε στο πανήγυρι. Εμένα