Σάββατο βράδυ, Πλατεία Θεάτρου

Όπως κάθε Παρασκευή όλη αντροπαρέα μαζευόμαστε παραδοσιακά στο κλασσικό μεζεδοπωλείο για το καθιερωμένο φαγοπότι δίχως αύριο. Λίγο πριν ξεκινήσει η μουσική και εκεί που τα μπριζολάκια πηγαινοέρχονται από χέρι σε χέρι λες και έχουμε να φάμε ένα μήνα και εκεί που απορείς «Αλήθεια τώρα! Γιατί τα παραγγείλαμε όλα αυτά; Θα τα φάμε;». Εκείνη τη στιγμή σταματάω να τρώω και απλά τους κοιτάζω. Ένα τραπέζι με πέντε άτομα και τα πιάτα να αλλάζουν χέρια λες και παίζαμε μπάσκετ. Απορώ πως τα έχουμε φάει όλα αυτά σε τόσο λίγη ώρα. Σταματάω μια στιγμή και με πολύ σαρκαστική διάθεση:

-Ρε παιδιά, θα πούμε καμιά κουβέντα ή μόνο φαΐ; λέω εγώ τώρα…

-Σιγά εσύ φιλόσοφε! Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια! Θέλεις και κουβέντες!

-Μα δίκιο έχει, πετάγεται και ο άλλος .Είναι ιερή στιγμή το φαγητό βρε άνθρωπε, τι δε καταλαβαίνεις!

-Συνεχίστε να τρώτε λοιπόν να δω τι θα καταλάβετε! λέω ξανά εγώ…

-Ωραία, για πες τι συζήτηση θέλεις;

-Πάντως όχι να δω μόνο αν σου αρέσουν τα μπριζολάκια! λέω εγώ ξανά…

-Καλά αυτό είναι εύκολο να το καταλάβεις, όπως βλέπεις είναι άδειο το πιάτο μπροστά μου!

Αρχίζουμε και γελάμε λες και ήταν το καλύτερο ανέκδοτο του κόσμου. Το κρασί είχε αρχίζει να επηρεάζει τη βραδιά επικίνδυνα.

-Λοιπόν παιδιά, σταματήστε να τρώτε ας μιλήσουμε! Έχει δίκιο ο Βασίλης!

-Ευχαριστώ! Σηκώνομαι σαν πολιτικός και με ύφος εκατό καρδιναλίων έτοιμος να σκάσει στα γέλια και λέω: Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε φίλοι μου!

-Εβίβα, Βασίλη!

-Βασίλη, πες μας πως σου φαίνονται τα μπριζολάκια;

Στη γωνία του τραπεζιού κάθεται ο Μάνος με το Γιώργο που έχουν αφοσιωθεί σε μια συζήτηση χωρίς να έχουν παρακολουθήσει τι συμβαίνει υπόλοιπο τραπέζι και ξαφνικά ο Μάνος μέσα στο ενός λεπτού σιγή φωνάζει δυνατά:

-Αναλόγως τις ταινίες βλέπεις!

Σταματάει η στιγμή στοπ-καρέ και κοιτάμε όλοι το Μάνο:

-Τι έγινε ρε παιδιά;

-Αναλόγως τις ταινίες βλέπεις!Λέμε όλοι μαζί και γελάμε

-Βασίλη!Θα τα φας τα μπριζολάκια;

-Αναλόγως τι ταινίες βλέπεις!

-Γιώργο!Θα πας διακοπές;

-Αναλόγως τι ταινίες βλέπεις!

-Μάνο!Θα πας στη δουλειά;

-Αναλόγως τι ταινίες βλέπεις!

-Νίκο!Θα βγούμε από το μνημόνιο;

-Αναλόγως τι ταινίες βλέπεις!

-Θανάση!Θα έχεις εφιάλτες το βράδυ;

-Αναλόγως τι ταινίες βλέπεις!

Από τότε και για πάντα η απάντηση ακόμα και στο «τι κάνεις;» είναι:

-Αναλόγως τι ταινίες βλέπεις!

Μαρία Τσατσάκη

#atakaistoria #tsatsakimaria

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μου ένα σχόλιο;

Θέλεις να διαβάσεις περισσότερες ιστορίες;

  • Βράδυ Σαββάτου. Ετοιμάζομαι για να βγω και κοιτάζοντας τον καθρέπτη μιλάω φωναχτά στο άδειο σπίτι: «Γιώργο, μου λείπουν τα σαββατόβραδα μας». Μπήκα στο αμάξι και με δυνατή μουσική έφτασα στο μπαράκι για τα γενέθλια της Ντίνας από το χορό. Πολλοί άγνωστοι γύρω μου, αλλά ήταν σαν να τους ήξερα όλους από καιρό. Τη μια στιγμή […]

  • Ήταν Ιανουάριος. Ήταν ο μήνας που θα μετακομίζαμε στο καινούργιο μας σπίτι. Ο Άγγελος μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, στο Μετς, το οποίο το λάτρευε. Ένα νεοκλασικό που κοσμούσε τον πεζόδρομο και ξεχώριζε για την ομορφιά του. Η γιαγιά του μας άφησε ξαφνικά, γιατί ήθελε να φύγει και να κάνει εντύπωση, όπως μας είχε […]

  • Αν έχω να θυμάμαι μια μέρα από τη ζωή μου, αυτή είναι η Παρασκευή 10 Νοέμβρη 2017.  Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου. Ήταν η μέρα ορόσημο. Είναι δυνατόν ένα email να φέρει την αλλαγή; Δεν το πίστευα, αλλά είναι δυνατόν. Είχα ξυπνήσει κατά τις 10.00 το πρωί μετά από ένα ξενύχτι με τους φίλους […]

  • Η συγκατοίκηση πάντα έχει ενδιαφέρον, ειδικά αν τη μοιράζεσαι με μια αγαπημένη σου φίλη. Είχαμε ξενυχτήσει το προηγούμενο  βράδυ μέχρι πρωίας. Η ώρα είχε περάσει και ήταν μια το μεσημέρι, αλλά τα φώτα και στα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού ήταν σβηστά. Κοιμόμασταν κι εγώ και η Δέσποινα. Σηκώθηκα κατά τις δύο και ένιωθα το στομάχι […]