Τρίτη βράδυ στο Κηφισιά. -Ρε δεν είμαι καλά…δεν την παλεύω… -Ρε Ηλία, φάση είναι… -Φάση λέω ότι είναι τα τελευταία 2 χρόνια… Η Βιολέτα μου είπε να πάω σε ψυχολόγο… -Ρε ξεκόλλα, δεν έχεις κάτι… Φάση είναι… -Μετά που πέθανε η μάνα μου σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου… Τίποτα δεν απολαμβάνω… Εκνευρίζομαι με το
Τετάρτη βράδυ στην Αττική. -Δεν αντέχω άλλο να το συζητάμε…Βαρέθηκα να αναλύω συνέχεια τα ίδια και τα ίδια…Δε με καταλαβαίνεις…Δεν μπορώ να σε καταλάβω, γιατί δεν το λήγουμε να πάει ο καθένας σπίτι του και να βρει ο καθένας το δρόμο του όπως αυτός επιθυμεί…Δεν πάει ρε παιδί μου…Δεν τραβάει το μεταξύ μας…Ας το παραδεχτούμε…Ας
Σάββατο βράδυ στην Αργυρούπολη. -Νομίζω από κάπου σε ξέρω… -Εγώ νομίζω πως όχι, αλλά θα ήθελα να σε γνωρίσω… -Είσαι σίγουρη; -Ναι…θα σε θυμόμουν! -Τόσο καλή μνήμη; -Ναι… δεν ξεχνάω ποτέ ! -Ποτέ; -Ναι ποτέ! -Τότε ξέχασες ότι τον προηγούμενο μήνα είχες έρθει εδώ, αλλά εγώ ήμουν στη θέση του DJκαι όχι εδώ στο μπαρ
